Door Hans van Echtelt, die FC Utrecht niet meer vanuit Vak P, maar thuis op de bank volgt.

Dat Gyrano Kerk ver in blessuretijd zaterdagavond alsnog de gelijkmaker achter Groningen-doelman Sergio Padt knalde (2-2), bracht opluchting. Maar zeker geen euforie bij de technische staf van FC Utrecht omdat de verwachtingen tegen deze opponent uit de Martini-stad vooraf uiterst hoopvol waren. In de uitwedstrijd was FC Utrecht destijds immers de beduidend betere ploeg geweest maar zoals zo vaak had de formatie uit de Domstad zichzelf niet beloond. Met een teleurstellende 0-0 als logisch resultaat.

Thuis tegen FC Groningen heeft FC Utrecht wel eens andere tijden gekend. Toen was er geen opluchting na een late gelijkmaker maar uitbundige euforie na afloop. Zo groot was het verwachtingspatroon dat het uitverkochte stadion na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Mario van der Ende minuten ademloos bleef zitten omdat de zojuist behaalde 6-0-overwnning wel eens tot Europees voetbal zou kunnen leiden.

Wij van Vak P herinneren ons die wurgende spanning nog goed, we hebben het over mei 2001, nu al weer bijna twintig jaar geleden.

Het scenario was als volgt. Wanneer FC Utrecht die dag met grote cijfers  FC Groningen zou verslaan en Vitesse zou niet winnen bij Sparta, dan ging de ploeg van de toenmalige aanvoerder Jean Paul de Jong Europees voetbal spelen. Er moest dus een klein wonder gebeuren.  Eerst flink afrekenen met FC Groningen en dan maar hopen en bidden dat het in Rotterdam goed zou uitpakken. Via Gluscevic (2x), Dirk Kuijt, Tom van Mol (2x) en Stefaan Tanghe werd de benodigde hoge score bereikt.  Igor Gluscevic permitteerde zich zelfs, tegen zijn gewoonte in, een strafschop te missen.

En toen was het afwachten geblazen want in Rotterdam was de tweede helft vijf minuten later begonnen dan in Utrecht. Coach Frans Adelaar liep zenuwachtig ijsberend rond op het veld te midden van zijn al even nerveuze spelers. Op de overvolle tribune, ook op ons Vak P, werd driftig gebruik gemaakt van oordopjes om via een transistor de ontwikkelingen bij Sparta-Vitesse van minuut tot minuut te volgen. En eindelijk werd het wachten beloond: het was 1-1 gebleven in Rotterdam en FC Utrecht mocht een ereronde lopen, bejubeld door het uitzinnige publiek, een dag later zou nog een ware zegetocht door de grachten wachten.