Door Hans van Echtelt - Wekenlang had ik me verheugd op de eerste thuiswedstrijd na de winterstop: FC Utrecht-AZ. In mijn achterhoofd zaten nog bloedstollende duels tussen beide ploegen, met veelal een miraculeus scoreverloop. Zoals de 5-5 in januari 2023 en de 3-3 in mei van het vorig jaar. Wedstrijden om in te lijsten.

Daar kwam ook nog eens de rentree van Sebastien Haller bij, voor het eerst weer actief voor het thuispubliek. Zijn foto stond prominent voorop het programmablad dat werd uitgereikt aan de talrijke bezoekers, Stadion Galgenwaard was dit keer uitverkocht. En was het niet deze Haller die in mei 2017 zijn toenmalige werkgever tegen AZ na verlenging aan Europees voetbal hielp?

Maar het verwachtingspatroon werd dit keer niet ingelost. FC Utrecht bleek aanvallend machteloos en daardoor kon Haller zijn daverende rentree geen vervolg geven. Hij stond doorlopend eenzaam op een eiland en werd vlak voor tijd moegestreden en ontgoocheld zijn plek afstaan aan David Min.

De laatste kopte FC Utrecht in de allerlaatste minuut nog bijna naar winst, maar dat zou zwaar onverdiend geweest zijn. AZ speelde een stuk gemakkelijker dan de thuisclub en het was aan doelman Vasilis Barkas (weer terug in het elftal) te danken dat Ernest Poku en Seiya Maikuma niet tot scoren kwamen.

Dat het veelbelovende affiche op 0-0 eindigde, was niet ongunstig voor FC Utrecht want het gat met AZ bleef op zes punten gehandhaafd en op het verliezende PSV werd zelfs een puntje ingelopen. Maar voor de voetballiefhebbers met de boven genoemde historische uitslagen in het achterhoofd, was het een avond die niet lang zal blijven hangen.