Door Hans van Echtelt - Het was destijds een wedstrijd om nooit te vergeten: zondag 11 september 1983, dus ruim veertig jaar geleden. Er stond 7-4 op het scorebord na afloop na de wedstrijd tussen FC Utrecht en Excelsior. De trainer was Barry Hughes en het publiek stond op de banken na het laatste fluitsignaal.

En dan deze zondagavond. Er zijn nog luttele minuten te spelen en dan kopt centrale verdediger Modibo Sagnan alsnog de gelijkmaker in het Rotterdamse doel. Mijn buurman merkt met gevoel voor ironie op: ,,Een schamele 2-2 tegen Excelsior en dan iedereen gaat uit zijn dak hier in Galgenwaard. Wat gaat de rest van het seizoen ons als supporters nog brengen?’’

Ja, hij sloeg de spijker op de kop. Heimwee naar de periode dat FC Utrecht deze tegenstander alle hoeken van het veld liet zien. En op deze mistige zondagavond waren lange tijd de rollen omgedraaid. Excelsior had de regie in handen en liep dan ook verdiend uit naar 0-2.

Nog nooit in de historie had de Rotterdamse ploeg in Galgenwaard gewonnen maar het leek vrijwel zeker dat het de ploeg van Marinus Dijkhuizen dat negatieve record nu echt eindelijk zou gaan breken. Terwijl het ‘schaam je kapot’ alweer verbaal van de Bunnik Side door het stadion schalde, was er die knal van invaller Can Bozdogan en ging het publiek er weer in geloven. En zowaar, ver in blessuretijd wist Sagan de verlossende gelijkmaker te produceren.

‘’Wij mogen dit punt meer koesteren dan Excelsior’’, zo reageerde Ron Jans na afloop, een van realisme getuigende opmerking. Want voor rust hadden de bezoekers de paal al geraakt terwijl na de treffers van Couhalb Driouech (scorend uit onmogelijke hoek, waar was Hidde ter Avest?) en van Lazaros Lamprou (simpele kopbal uit geheel vrije positie) leek het doek gevallen voor de thuisclub.

Niets wees op een sportieve wederopstanding, de 0-3 lag meer voor de hand. Maar nadat doelman Stijn van Gassel verrast was door de knal van Can Bozdogan veranderde alles en liep Excelsior alleen maar terug naar eigen helft. Dat leek een goede tactiek maar vlak voordat arbiter Marc Nagtegaal ging affluiten, was er die niet meer verwachte apotheose.

Dit keer dus geen sensationele 7-4 maar een zwaarbevochten 2-2, het kan verkeren. FC Utrecht heeft nog een zwaar seizoen voor de boeg. Enige lichtpunt: het elftal van Ron Jans bleef weer ongeslagen, na Fortuna, Ajax en Twente. Dat was dan ook het enige.

Het kaartje van Hans.