Door Hans van Echtelt - De druk moet groot geweest zijn. Er waren vooraf immers al honderden FC-shirts verkocht met zijn naam: Sebastien Haller, nummer 91.

Dus het verwachtingspatroon nam voor de cruciale uitwedstrijd tegen Feyenoord bijna onwerkelijke proporties aan. Maar zie, het sprookje pakte nog mooier uit dan gedacht. 

Vanaf het moment dat Haller in de Kuip als invaller het veld betrad, toonde FC Utrecht een ander gezicht. Bij de openingstreffer van Niklas Vesterlund (fraaie kopbal) fungeerde hij als bliksemafleider en bij de 0-2 van afmaker Paxten Aaronson schoof Haller de bal perfect in de ruimte richting Yoann Cathline.

De verrassende zege in Rotterdam was natuurlijk niet alleen op het conto van de Ivoriaan-Fransman te schrijven. Wat te zeggen van de reflexen van invaller-doelman Michael Brouwer die in de slotfase de winst veilig stelde? En dan het verdedigende werk van de hele ploeg waarbij niemand verzaakte tegen het massale offensief van de thuisclub.

Wie na afloop de statistieken zag van de wedstrijd, kon die 1-2 moeilijk verklaren. FC Utrecht had slechts 25 procent balbezit gehad en volgens de lijst van zogenaamde ‘expected goals’ had Feyenoord met twee doelpunten verschil moeten winnen.

Maar de realiteit was dat de formatie van Ron Jans beduidend betere scoringskansen had uitgespeeld dan de thuisclub zodat de zege uiteindelijk verdiend was. FC Utrecht had de fraaie derde plek op de ranglijst waar gemaakt.

Er zijn drie wedstrijden tussen FC Utrecht en Feyenoord die eeuwig in mij geheugen zullen blijven hangen. Dat is natuurlijk de datum 9 augustus 1970 toen de zojuist tot stand gekomen fusieclub (DOS, Elinkwijk en Velox) debuteerde in De Kuip.

Dan was er die onvergetelijke bekerfinale op 1 juni 2003, met een 4-1-zege als uitslag. En nu dus die van 12 januari 2025, die hoort ook in mijn top-3, alleen al vanwege de spraakmakende rentree van Haller! Meteen was hij van onschatbare waarde.