Door Hans van Echtelt - Er was nog geen half uur gespeeld bij Feyenoord-FC Utrecht en het stond in de Kuip zowaar 0-2. Treffers van Othmane Boussaid en een benutte penalty van Sam Lammers bezorgden me een euforisch gevoel.

Ik heb immers een buurman die fervent supporter van de Rotterdamse club en vorig seizoen zelfs de Feyenoord-vlag demonstratief voor zijn raam hing bij het behalen van de landstitel.

Ik overwoog als ‘tegenprestatie’ op deze middag hetzelfde te doen wanneer FC Utrecht na deze bliksemstart de zege over de streep zou trekken. Maar toen kwam die geweldige uithaal van Igor Paixao en werd ik al meer onzeker over de afloop.

Mijn voorgevoel klopte: een eigen goal van Oscar Fraulo betekende snel na rust de gelijkmaker. En mijn mooie sportieve revanche op de buurman kwam helemaal op losse schroeven te staan.

De vlag bij de buurman na het behalen van de landstitel in seizoen 2022-2023.

En daarna was er voor FC Utrecht geen houden meer aan. ‘’We zullen flink van ons afbijten’’, had coach Ron Jans vooraf duidelijk gemaakt. Dat bleek vooral van toepassing op de eerste helft want na de 2-2 kwam de Rotterdamse stormloop pas echt op gang. David Hanco knalde de 3-2 onverbiddelijk in de bovenhoek waarna Leo Sauer de wedstrijd definitief in slot gooide.

Het enige wat er voor mij opzat na afloop, was een wandeling naar buurman Hans om hem te feliciteren. Hij had ‘behoorlijk in zijn piepzak gezeten’ zoals zijn eerste reactie was. En hij had nog een troostende conclusie. Er zou dit keer geen Feyenoord-vlag opgehangen worden, dus geen zout op mijn wonden.

En de woorden van Ron Jans waren profetisch: FC Utrecht had goed van zich afgebeten, maar helaas niet lang genoeg..