Hans van Echtelt - FC Utrecht mag nu twee weken ontspannen genieten van de fraaie plek op de ranglijst. Misschien geen overbodige luxe want de nummer twee vergde weer het uiterste van de trouwe aanhang.

Ga maar na: de laatste zes overwinningen werden allemaal behaald met slechts één doelpunt verschil. De fans worden dus geregeld heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, gelukkig nog steeds met een goede afloop.

Toen FC Utrecht zaterdagavond de 3-1 scoorde tegen de nummer laatst RKC die op dat moment ook nog met tien man speelde, hoorde ik mijn achterbuurman Ad euforisch opmerken: ‘’Zo, nu kunnen dit seizoen voor het eerst eens rustig achteroverleunen.’’ Waarop ik als ‘ervaringsdeskundige’ repliceerde: ,,Het is wel FC Utrecht, dus neem maar aan, dat er nog van alles kan gaan gebeuren.’’

En die profetie kwam uit. RKC kreeg zowaar een penalty na een wel erg zwaar bestrafte overtreding van Mark van der Hoorn. En het traditionele billen knijpen kon weer beginnen voor het thuispubliek.

Zes minuten blessuretijd leken voorbij te kruipen, maar RKC – traditiegetrouw een lastige opponent – kwam niet meer langszij. Er klonk vooral opluchting bij de massaal meegezongen liederen die na afloop door de luidsprekers klonken. Zoals dat ook gebeurde na PEC Zwolle en FC Twente die marginaal werden geklopt.

De rondgang van de spelers na afloop was beduidend minder vreugdevol dan anders na een overwinning, de euforie was uiterst ingehouden. Aanvoerder Nick Viergever was nog de meest uitgelaten speler, hij scoorde in zijn jubileumwedstrijd (350 eredivisieduels) de zo belangrijke openingstreffer. En nu twee weken bijkomen en dan op naar FC Groningen (uit) en Feyenoord (thuis).