Utrechtse Zaken - Kuijper's Hobbyhuis

Als klein meisje aan mijn moeders hand door Hoog Catharijne, even het hondje van bloemenzaak Josy aaien. Langs mijn vaders speelgoedkraam op Achter Clarenburg, naar De Slegte voor een nieuw boek en naar MADO voor mijn eerste vulpen. Er is veel veranderd in het winkelaanbod sinds de jaren negentig; veel speciaalzaken van toen, bestaan niet meer. De overgebleven zaken, krijgen een podium in de wekelijkse rubriek Utrechtse Zaken.


Deze week, deel 11, Kuijper's Hobbyhuis

Door Zita Eijzenbach - Wie denkt dat miniatuurspeelgoed een stoffige hobby is voor eenzame, oude mannen op een zolderkamer, heeft het mis. Natuurlijk, ook oud, grijze mannen zijn er in de winkel, maar een jonger publiek en ook vrouwen kunnen de weg naar Kuijper’s Hobbyhuis aan de Minrebroederstraat tegenwoordig moeiteloos vinden. “Nee, niet alleen om cadeautjes te kopen voor een ander, maar ook omdat ze het zelf leuk vinden of samen met hun man bouwen aan een modelspoortrein.”

De winkel staat vol met schaalmodellen van vliegtuigen, dinosaurussen, auto’s, treinen en trams. Kleine potjes verf zijn er in honderden kleuren die met flinterdunne kwastjes op de minuscule onderdelen kunnen worden aangebracht. Ondanks zijn grove handen knutselt eigenaar Hans Kuijper (1960) zelf ook veel aan het kleine speelgoed, maar dat is dan wel vaak voor een ander.

Modelbouw is een 'seizoenshobby': “Er gaan maar weinig mannen 's zomer zitten bouwen." als het buiten koud en guur wordt, bloeit de handel op. Het jaarlijkse Eurospoor (beurs met modeltreinen in de herfstvakantie in de Jaarbeurs red.) is voor Kuijper het startsein voor de hobbyisten in zijn winkel.

Het begint vaak met een bouwdoos van een vliegtuig voor een paar tientjes. De onderdelen komen in een steeds groter aantal en ze worden fijner en gedetailleerder,” vertelt Kuijper, terwijl hij een setje kippen laat zien. De beestjes zijn niet veel groter dan een peperkorrel. “Deze kunnen nog bewegen ook.”

De Tina Turner trein
Bij Kuijper zelf is de zolder niet omgebouwd tot een wirwar van sporen en treinstations. Sterker nog, hij heeft niet eens een zolder. Een stel zilveren locomotieven met gesigneerde wagons heeft wel een ereplaats.

Het begon allemaal met Tina Turner. Met de woorden ‘Ik kom niet thuis, voordat ik een handtekening heb’, vertrok Kuijper in 1996 richting het Amstel Hotel. Daar ontmoette hij zangeres Tina Turner, die voor een wereldtour in Nederland was en liet haar de eerste wagon signeren. Kuijper kreeg Rod Stewart, Joe Cocker, Elton John en zeker nog twintig andere wereldsterren zover om hetzelfde te doen.

“Het idee was om alle artiesten die ooit met Tina Turner een duet hebben gezongen een wagon te laten signeren. Uiteindelijk zou ik ze allemaal achter elkaar zetten en wilde ik ze rond het zwembad van haar huis in Zwitserland laten rijden. Er is wel ooit contact geweest met haar management, maar het is er nog niet van gekomen.”

“Toen ik Phil Collins een wagon liet signeren, raakten we aan de praat. Hij en zijn zoon blijken grote liefhebbers van modelspoortreinen te zijn en Phil was geinteresseerd om eens in de winkel te komen kijken. We waren zo leuk in gesprek, dat zijn concert een kwartier te laat begon.”

Kuijper’s Hobbyhuis over tien jaar
Kuijper’s vader is de zaak in 1958 begonnen en werkt er lange dagen. Als zijn moeder komt te overlijden, gaat de jonge Kuijper bij zijn vader in de winkel aan de slag. Alleen thuiszitten is niets voor hem. Ruim dertig jaar later neemt hij de zaak over. Nu staat de derde generatie sinds anderhalf jaar ook in het hobbyhuis.

“Mijn zonen Tim en Menno nemen het misschien wel over. Tim, mijn oudste, houdt zich voornamelijk bezig met de internetverkoop. Waarschijnlijk is dat toch de toekomst. Soms ben ik wel eens bang, dat er over een jaar over tien alleen nog maar rolluiken zijn. De charme van winkelen op zaterdag is er steeds minder. Er is geen tijd meer voor en geld uit het huishoudpotje voor een hobby is er steeds minder.”

“Ik denk wel dat een hobby - welke dan ook - belangrijk is. Ga je achter de geraniums zitten, dan word je alleen maar narrig. Als ik met pensioen ga, over een jaar of tien, misschien vijftien, dan kan ik nog eens proberen om de trein bij Tina Turner te laten rijden. Het zou prachtig zijn, als dat nog eens werkelijkheid wordt. Mocht het nog lukken, dan laten we de wagon van Ike Turner wel thuis."