Utrechtse Zaken - De Kinderboekhandel

Als klein meisje aan mijn moeders hand door Hoog Catharijne, even het hondje van bloemenzaak Josy aaien. Langs mijn vaders speelgoedkraam op Achter Clarenburg, naar De Slegte voor een nieuw boek en naar MADO voor mijn eerste vulpen. Er is veel veranderd in het winkelaanbod sinds de jaren negentig; veel speciaalzaken van toen, bestaan niet meer. De overgebleven zaken, krijgen een podium in de wekelijkse rubriek Utrechtse Zaken. Deze week, deel 5, De Kinderboekhandel

Door Zita Eijzenbach - Het is druk in de winkel aan de Ganzenmarkt. Veel klanten zijn op zoek naar ‘dat ene boek’ en de meeste slagen bij De Kinderboekhandel van Dorothé Cras (1968). Van kijk- en vertelboeken voor de allerkleinsten, tot Engelstalige boeken voor 14+; voor ieder kind is er wel wat te vinden in de winkel.

Naast de Nederlandse, Zeeuwse en de Friese editie van Nijntje, staan ook de Russische, Poolse, Duitse, Zweedse, Engelse, Koreaanse, Japanse, Griekse, Papiamentse, Portugese, Slowaakse en Servische vertaling op de plank. Ook van ‘Nijntje in ut Utregs’, dat dit jaar in het kader van het 60-jarig bestaan van Nijntje verscheen, gaat de verkoop goed.

Oprichtster Lia Reedijk start in 1981 met de winkel, maar vindt het na ruim dertig jaar ‘wel mooi geweest’. Als ze de winkel te koop zet in 2012, krijgt Cras daar per toeval een tip over. Zij zit dan ruim twintig jaar in het basisonderwijs en is ook drie dagen per week docente Nederlands aan de Pabo. Ze komt regelmatig in de boekenwinkel, maar heeft Reedijk nog nooit de hand geschud.

“Het eerste contact over de overname verliep per post, maar toen ik uitgenodigd werd voor een gesprek, riep Lia direct uit: ‘O, ben jij het?’. Toen de keuze op mij viel, ben ik minder gaan werken in het onderwijs en er uiteindelijk helemaal mee gestopt, anderhalf jaar geleden.”

De winkel is zeven dagen per week open, maar Cras is er zelf meestal ‘maar zes’. Klanten komen uit heel Nederland en ook buitenlandse toeristen lopen graag even binnen. Sinds de winkel vermeld wordt in een Japanse reisfolder over Utrecht, is het aantal Japanse klanten flink toegenomen.

Japanse nijntje
“Af en toe nemen ze een Japanse nijntje mee, maar veelal maken ze foto’s van de nijntjes die op de eerste verdieping van de winkel voor het raam staan. De etalages zijn dynamisch, maar voor de kinderboeken geldt eigenlijk het tegenovergestelde; hoe actueler de thema’s van de boeken, hoe sneller ze verouderen. In de eerste boeken van Francine Oomen uit de ‘Hoe overleef ik…’-reeks, wordt nog gesproken over ‘MSN-en’, maar dat bestaat al jaren niet meer. Al haar boeken zijn nu herzien, om dit soort zaken er uit te halen.”

Het pand met de gele en oranje kozijnen, de rode tussenbalken en het groene raamwerk staat fier tussen twee eenvoudigere panden in. Binnen lijkt de inrichting op die van een kleuterklas, inclusief vrolijk gekleurde stoeltjes, knuffeldieren en boeken op ooghoogte van de allerkleinsten. De toonbank staat vol met de nieuwste uitgaven, luisterboeken en bakken vol wenskaarten met afbeeldingen van karakters uit de honderden boeken.

“Eigenlijk is er maar weinig veranderd, sinds ik de winkel overgenomen heb. Het is nog steeds een leuke, frisse winkel en dat moet ook zo blijven,” zegt Cras, terwijl ze met een tevreden blik rondkijkt.

“De deskundigheid van het personeel staat nog altijd voorop. Voordat de nieuwe boeken de winkel in gaan, worden ze door al het personeel gelezen. Zo weten we precies wat we verkopen. Waarschijnlijk is het wel een paar jaar geleden dat ik een boek voor volwassenen las. Ik denk dat het Stoner was, van John Edward Williams.”

De Kinderboekhandel over tien jaar
“Ik hou enorm van lezen en van de gezellige klanten en de leuke kinderen die in de winkel komen. De lange dagen en drukke weken hou ik wel vol, zolang de liefde voor lezen er is. Over tien jaar ben ik pas 57, dus ik denk er voorlopig nog niet aan om te stoppen met de winkel. Ik geniet er nog veel te veel van.”

“Als de winkel volgend jaar 35 jaar bestaat, vier ik het feestje mee als eigenaresse. Het vijftigjarig jubileum in 2031 zou ik ook graag meemaken, maar als ik dan alleen als bezoeker, en niet als eigenares, op het feestje mag komen, vind ik dat ook goed,” lacht Cras.