Uterech heb... een flink aantal tennisverenigingen, verspreid over de stad. Clubs met een unieke geschiedenis en een wetenswaardig heden. In Nieuws030 zullen zij de komende tijd allemaal - in willekeurige volgorde - de revue passeren. Vandaag: de Zuilense Tennis Club.

Paul Bersee

Aan de Burgemeester Norbruislaan ligt de Zuilense Tennis Club, in 1925 opgericht door een groepje van tien enthousiastelingen. Volgend jaar op 16 mei bestaat de club precies honderd jaar. Een eeuw!

De allereerste leden legden op een gehuurd stukje weiland een sintelkleibaan aan dat een jaar later al weer werd vervangen door een betonbaan. Het clubhuis bestond uit een schutting met een afdak en een houten bank. In 1938 gaven de leden (inmiddels zevenentwintig) het bestuur toestemming om een lening af te sluiten voor het aanleggen van een tweede betonbaan met een kleedgebouw en een veranda. Samen met wat vrijwilligers ging de handige secretaris van de club tijdens de paasvakantie helemaal los met zijn hamer, zaag en betonmolen.

In 1955 deed gravel haar intrede op het kleine tennispark en werd ook het clubhuis verder uitgebreid. Het aantal leden groeide in 1964 naar ruim honderdvijftig.

Anno 2024 beschikt de club nog steeds over gravelbanen, vijf stuks, en is het aantal leden gegroeid naar in totaal 488 leden inclusief 43 jeugdleden. Het jongste lid is 4 jaar oud en het oudste lid is 88 jaar. Op dit moment is er geen ledenstop.

Veel families zijn van ouder op kind lid geworden. Kenmerkend voor deze tennisvereniging is dan ook het familiaire en recreatieve karakter, hoewel er zeker ook ruimte is voor competitiegericht tennis. In 1947 werden de eerste officiële competitiewedstrijden gespeeld. Op de website van ZTC is behalve de clubgeschiedenis ook een groepsfoto te vinden van het allereerste team. Er werd toen ook een vaste trainer aangesteld. Vanwege de geringe tegenstand binnen de kleinschalige club besloten diverse getalenteerde leden te verhuizen naar andere verenigingen. Vaak keerden zij echter na een paar jaar al weer terug vanwege de sfeer van de club die zij elders misten.

Een gemoedelijke sfeer waar ook Maria Bongers (60) kennis mee zou maken. Zij werd rond 1990 lid van de Zuilense Tennisclub. Dat viel vanwege wachtlijsten bij diverse clubs nog niet mee. In die periode liep ze als maatschappelijk werker in opleiding stage bij revalidatiecentrum De Hoogstraat. Ze begeleidde iemand die lid was van ZTC, maar niet meer kon tennissen. Ze mocht zijn plek overnemen en merkte al snel dat ze daar goed op haar plek zat: ‘Er was geen sprake van kliekjesvorming. Er waren veel families lid en iedereen kende elkaar, vaak al van jongs af aan, maar ik werd makkelijk opgenomen in het geheel. Het was één grote familie, zo beleefde ik dat.’

Maria vindt dat de club nog steeds heel toegankelijk is voor nieuwelingen: ‘Er wordt veel gedaan om het groepsgevoel te stimuleren, zoals: toss-avonden, evenementen en toernooien. We krijgen ook geregeld nieuwsbrieven per mail waarin we op de hoogte worden gehouden van wat er allemaal gebeurt.’

Tijdens de hoogtijdagen van corona waren er allerlei initiatieven en creatieve oplossingen om op afstand toch het gevoel van verbinding met de leden te stimuleren.

Voor Maria zijn de clubkampioenschappen, met een feestavond als afsluiting, het hoogtepunt van het jaar: ‘Elk jaar is er weer een ander thema en de club verandert dan bijvoorbeeld in een camping, een sprookje of in de kleur van de liefde. Ook wordt er een open toernooi georganiseerd waar altijd veel mensen bij betrokken zijn om het tot een sportief en ludiek evenement te maken.’

Bij het jaarlijkse Paard & Veulen eendagstoernooi spelen jeugdleden met hun vader, moeder, tante, oom, grote neef of nicht tegen andere koppels.

Het leukst aan het clublidmaatschap vindt Maria dat ze met een groep mensen dezelfde sport kan beoefenen waarbij gezelligheid en competitie samen gaan. Dat is ook wat zij het meest zal missen als ze geen lid meer van de club zou zijn. Mocht dat ooit zover komen, dan kan Maria nog een hele tijd teren op de mooie nagedachtenis aan een tijdens het 70-jarig jubileum opgevoerde sketch, waarin de strakke tennisbillen van het herenteam werden geëtaleerd. Het blijkt een onuitwisbaar beeld op haar netvlies te zijn: op het podium, waarschijnlijk tijdens het zingen van een lied, draaiden de vijf heren zich plotseling om en lieten hun tennisbroeken zakken om een tekst te laten zien die ongetwijfeld te maken had met het feest. Ach, zo heeft iedere tennisspeler toch wel een of andere warme herinnering aan een clupfeesie …

En deze club weet hoe je een gezellig feestje moet bouwen, zoals in 2015, toen het 90-jarig bestaan met allerlei activiteiten groots werd gevierd. Er bestaat zelfs een Zuilense Tennis Club muziekband waarvan de leadzangeres Anouschka Scholten tevens de voorzitter is van de club. Deze semiprofessionele popgroep treedt op voor de club en voor andere clubs, zoals op het Oktoberfest van UTV Kromme Rijn. Dus dat belooft wat als het 100-jarig jubileum van de club in 2025 gaat losbarsten ...

Maor da wor gin treurtoaneel daor in Zuile, vas nie!