Uterech heb een flink aantal tennisverenigingen, verspreid over de stad. Clubs met een uniek verleden en een wetenswaardig heden. In Nieuws030 zullen zij allemaal in willekeurige volgorde de revue passeren.

Door Paul Bersee - De Christelijke Omni Vereniging DESTO (Door Edel Spel Tot Ontwikkeling) is opgericht in 1928 met voetbal als de hoofdmoot. De initiatiefnemers waren twaalf gereformeerde jongens die graag in clubverband wilden voetballen. Hun wens ging niet zonder slag of stoot in vervulling, want gereformeerden mochten in die tijd niet sporten. Sterker nog: het idee alleen al was verwerpelijk!

Toch zetten de enthousiaste jongelingen door, bekeken door de kritische en argwanende blikken van hun ouders en medegelovigen. En met succes. Uiteindelijk konden de sportieve jongelui zich vermaken met voetballen in clubverband. Later breidde de vereniging zich uit met korfbal, jeu de boules, toneel en tennis. Inmiddels is het veld voor jeu de boules vervangen door een pannaveldje en is er ook veel ruimte beschikbaar gemaakt voor padel. Daar bleek veel animo voor te zijn en twee tennisbanen zijn begin 2025 opgegaan in vier padelbanen.

Het begon met DESTO allemaal op een gehuurd weiland, ingericht als voetbalveld, op de Huppeldijk, naast het woonwagenkamp. Daarna volgden na diverse verhuizingen een langdurig verblijf van 29 jaar op sportpark Strijland, langs de Hoge Weide. Tot er ruimte gemaakt moest worden voor een tunnel ten behoeve van de snelweg A2.

In 2007 nestelde de vereniging zich op sportpark De Vryheit in Leidsche Rijn. De tennisleden van DESTO kunnen daar gebruik maken van vier Canada Tenn tennisbanen, gemaakt van een hard en zeer slijtvast natuurgesteente. Dit materiaal wordt gebruikt als toplaag en de grijsgroene kleur zie je duidelijk terug op het tennispark aan de Componistenlaan.

Op het sportpark ontmoet ik Marja Bouwmeester (50). In het dagelijks leven is zij salesmanager bij een touroperator. Als vrijwilligster heeft zij tien jaar lang de ledenadministratie van de tennisafdeling verzorgd en nu richt zij zich vanuit de recreatiecommissie vooral op het organiseren van activiteiten binnen de club: ‘Leden vinden het leuk dat er kleine toernooitjes worden georganiseerd. Daar ga ik wat meer voor doen. Iemand van de jeugdcommissie kijkt wat er voor de jeugdleden meer kan worden gedaan en samen stellen we een jaarplan op. Zo komt er dit jaar een clinic waarbij we ook de tennisschool betrekken waarmee wij samenwerken. Dan komt er meer variatie en kunnen de leden die niet meedoen aan bijvoorbeeld de tenniscompetitie wel meedoen aan leuke interne toernooitjes.’

In 2024 werd er voor het eerst het Desto for all toernooi georganiseerd met teams van jeugdleden met senioren waarbij de kinderen een teammascotte konden maken. Omdat dit door de leden goed is ontvangen, wordt het ook weer in 2025 georganiseerd.

Zelf begon Marja met tennis toen zij een jaar of zestien was. Haar moeder was een enthousiaste tennisspeelster en Marja ging vaak met haar mee naar de tennisbaan om haar moeder aan te moedigen of om zelf met het tweede racket van haar moeder een balletje te slaan in het inspeelhok. Toen een vriendinnetje aangaf dat zij misschien wilde gaan tennissen gingen ze samen op tennisles.

Marja voetbalde ook graag, maar tennis vindt ze wel een heel erg leuke sport: ‘De korte afstanden op het veld spreken mij aan, de korte sprintjes, de lange ballen, de lobjes. Er kan zoveel variatie inzitten en je kunt het individueel spelen of met een team. Wat ik ook leuk vind is dat een groot deel van het spel tussen de oren zit. Tijdens een competitiewedstrijd stond ik heel lekker te spelen met een met 6-1 gewonnen eerste set en in de tweede stond ik voor met 5-0. Geen vuiltje aan de lucht dus. Toen kwam de vader van mijn tegenstandster ineens langs, die met haar praatte. Ik verloor de wedstrijd alsnog! Ik raakte van slag, dacht dat ze beter ging spelen nu haar vader erbij was. Al dat soort gedachtes gingen er door me heen. Sinds die wedstrijd weet ik dat ook het mentale aspect belangrijk is hoe je een bal speelt. Dat tijdens het spel randzaken de overhand kunnen krijgen boven datgene waar het echt om gaat.’

Rond haar zesentwintigste verhuisde ze vanuit het dorp Langeraar naar Leidsche Rijn. Om mensen te leren kennen wilde ze zich graag aansluiten bij een sportvereniging. Ze zocht naar een club met damesvoetbal en toen zij langsging bij DESTO kwam zij erachter dat daar ook tennisbanen lagen: ‘Dan kwam je het park oprijden, moest je eerst langs de voetbalvelden en dan stond er een hoge haag met bomen. Als een soort groot geheim lagen achter de bomen nog drie of vier oranje gekleurde tennisbanen. Dat gaf een heel knus gevoel, een apart deel op het omnipark, met een eigen clubhuis waarvan ieder tennislid een sleutel had. Dat kneuterige sprak mij erg aan.’ Toen het duidelijk werd dat vanwege een blessure voetballen voor haar geen optie meer was, werd ze lid van de tennistak van DESTO.

Na tweeëntwintig jaar heeft ze het nog steeds erg naar haar zin bij de club. De overgang naar het nieuwe complex met nieuwe ondergrond en een gedeelde kantine met andere sporten was wel even wennen voor haar. Overeind bleef de gezelligheid, ook nu met de voetballers in de kantine, de kleinschaligheid van de club en de vaste kern van tennissers die al jaren lid zijn en met elkaar competitie spelen en een actieve toss-avond onderhouden. Ze kijkt elk jaar uit naar de avonden met een pubquiz als afsluiting van de verschillende competities waaraan de teams van DESTO deelnemen. Ook voor beginnende spelers met sterkte-9 is er op de donderdagavond gelegenheid om competitie te spelen.

En natuurlijk ontbreekt de kooi met het oefenmuurtje niet, ongeveer gelijk aan het inspeelhok in Langeraar, waarin Marja voor het eerst en bevlogen tegen een tennisbal sloeg.

Voor de enthousiaste leden is er steeds meer te doen op de grijsgroene tennisbanen. Marja en andere vrijwilligers doen daarvoor hun uiterste best. En voor de nieuwe leden en vrijwilligers is er goed nieuws: zij zijn van harte welkom bij de gemoedelijke tennistak van DESTO…