Pim van Esschoten - Ach meisje toch. Ineens slaat het me om het hart, die waanzin rond het succes. Ineens gaat het over geld en doping. En ook al heb je met beide helemaal niks, vanaf nu heb je te maken met geldzaken en dopingvragen. Nog zo'n gevecht; dat van de talkshows. Wie heeft Dafne aan tafel? DWDD heeft gewonnen. Je was nog niet op Schiphol geland of je werd er al naar gevraagd, naar die gekte. Je zei: 'Ik ben wel wat gewend, ik heb een goed team om me heen.'

Het leven ná het goud. Ellen van Langen had het er niet makkelijk mee. Ze was in 1992 zoals jij, onbevangen. Ze merkte al snel dat ze zelf misschien wel dezelfde Ellen was van vóór het goud, maar ja, die wereld om haar heen... Die was in één klap een andere geworden. Ga daar maar eens mee om. Rens Blom sprong in 2005 met de polsstok naar goud en kreeg zijn leven nadien maar moeilijk op de sportieve rails. Zijn toenmalige vriendin zei: 'Je hebt je hele leven getraind om wereldkampioen te worden, niet om het te zijn...'

Je bent wel wat gewend.

Je hebt een goed team om je heen.

'Ze is flegmatiek,' zei Corrie Bakker zaterdag, tijdens de feestelijke receptie vanwege het 90-jarig bestaan van Hellas. Een halve eeuw geleden was zij als Dafne Schippers. Meerkampster, sprintster, verspringster en ook flegmatiek. In 1963, pas 18 jaar oud, sprong ze 6.32 meter ver; dat jaar de op één na verste sprong in de wereld. Ook Corrie kreeg het nodige over haar heen. 'De damesbladen wilden ineens een interview. Libelle, Margriet. Dan las je later van die onzin terug. Dat ik nooit een wijntje dronk omdat ik alles voor mijn sport over had. Nou, dat deed ik echt wel. Voor de foto moest ik van een verkeerspaaltje afspringen. En óver zes jongens, die op straat gingen lagen. Dat je dat dééd... Je kon zo geblesseerd raken.'

Andere tijden. Managers om die dingen te sturen waren er niet. Wel zei haar moeder dat het zo wel genoeg was. En dus was het genoeg.

Later, in 1968, behoorde Bakker tot het kwartet dat op de Olympische Spelen in Mexico het wereldrecord op de 4x100 van de VS evenaarde (43,49). Dat was in de halve finale, in de finale zelf ging het zelfs nóg sneller (43,44) maar werd de ploeg vierde. Geen medaille, wereldrecord binnen een etmaal weer kwijt. 

Het was de tijd van de onschuld. 'Doping? Daar hoorden we al wel over, meer niet. Ik heb ook nooit een urinetest hoeven doen. Wel een sexetest, vooraf aan de EK van 1966. Stond je in je blootje in een hokje met je paspoort en als je naam werd afgeroepen moest je naar voren komen en dan zaten daar vijf artsen op een rijtje.'

Corrie Bakker in de jaren 60.

Schippers wint een halve eeuw later in een wereld vol cynisme. Haar 21,63 op de 200 meter van Beijing was de derde tijd ooit, ze staat in een lijstje vol omstreden atleten. Het is vooral die enorme sprong voorwaarts van Schippers, die de verdenking voedt. Vóór de WK was haar beste tijd op de 200 meter 'slechts' 22,03. Corrie Bakker vindt die progressie verre van vreemd. Ook zij beleefde een geweldige vooruitgang toen ze zich als meerkampster specialiseerde. 'Van 24,5 naar 23,3 op de 200 meter. Dat was bij een wedstrijdje in Mexico, vooraf aan de Spelen.'

Corrie Bakker (Zuilen, 1945) stopte na Mexico '68, rond haar 23e jaar. De leeftijd waarop Schippers dus haar mondiale doorbraak beleeft. Bakker ging later naar de kunstacademie, werd kunstschilder en beeldhouwer. Als ze met die ogen kijkt, ziet ze eerst en vooral de opvallende constitutie van Schippers. 'Alles is groot, sterk, gespierd.'

Een exceptioneel talent dus, toevallig alhier geboren. Als we in Utrecht alle euforie tot die proporties kunnen terugbrengen, dan helpen we haar het best op weg naar Rio de Janeiro. Van binnen trots als een aap met zeven lullen. En verder geen gedoe.