Nieuws030-lezer Daan Verhoeven, een personage van schrijver Raymond Taams, publiceert het dagboek dat hij bijhield gedurende de Cookie-crisis in januari van dit jaar.

donderdag 14 januari 2021

Morgen ga ik opnieuw naar het studentenhuis van Tara en Annelieke, ditmaal voor een orgie. Ik moet bekennen dat ik verrassend opknapte van die seks gisteren. Gedurende het virusjaar sloop de intimiteit geleidelijk uit mijn leven, getuige de hashtag #huidhonger was dit een algemeen verschijnsel.

Het is ook heerlijk om van dat veiligheidsfascisme af te zijn. ‘KONDOME VERBOTEN’, stond er in de digitale uitnodiging die Tara stuurde, dat is nog eens andere koek dan #blijfthuis of #blijfgezond.

“Vijfenzeventig Verhoeven, hoppa, nou jij weer”, appte Noud zojuist. Een lieve vriend is het altijd geweest, ik gun hem zo dat hij met honderd vrouwen geslapen heeft voordat hij sterft. Om hem geen rotgevoel te bezorgen, zwijg ik over mijn eigen activiteiten.

‘Plunder veilig en sociaal’ is trouwens het nieuwe credo van de autoriteiten. Niemand heeft nog zin om vakken te vullen of caissière te spelen, daarom moet je levensmiddelen zelf gaan halen bij distributiecentra van supermarkten. Vanmorgen reed ik naar het magazijn van Jumbo langs de snelweg bij Nieuwegein. Ondanks de drukte ging het er prettig aan toe. Mensen klommen in reusachtige schappen en wierpen verpakkingen naar omstanders.

In de menigte ontdekte ik de pastor van mijn rooms-katholieke basisschool. “Nee maar, pastor Hans”, tikte ik hem tien seconden later op de schouder, “dat is zeker dertig jaar geleden.” Hij had nog hetzelfde spierwitte haar met bovenop zijn hoofd een kale plek. Mij herkende hij niet, maar ik werd uitgenodigd om mee te komen naar ‘het koffiehoekje’.

Naast de automaat waar voorheen medewerkers uit tapten, stonden tafel en stoelen. Hier deed pastor Hans aan zielsverzorging voor hen die dat wensten. “‘Wat is in de natuur toch alles mooi gemaakt’”, citeerde ik de katholieke dichter Gerard Reve, “zonder overheidsbemoeienis bent u hier om de mensen bij te staan.” “Reve, dat was nog eens een ondeugende jongen”, knipoogde de geestelijke, en hij legde zijn hand even op de binnenkant van mijn dijbeen.

Thuisgekomen nestelde ik me op de bank voor de televisie, om voor het eerst tijdens de Cookie-crisis een rondje te zappen. Nederlandse commerciële en publieke omroepen hebben de handen ineen geslagen, en zenden vierentwintig uur per dag hetzelfde rechtstreekse programma uit, bij toerbeurt gepresenteerd door televisiecoryfeeen uit heden en verleden.

Tot mijn stomme verbazing viel ik midden in het door Ted de Braak aan elkaar geprate uur. Vijfentachtig is de man inmiddels, sinds hij een kwart eeuw geleden met televisie stopte, woont hij in Frankrijk. “Om de Nederlanders een laatste groet te brengen, reed ik vanmorgen in alle vroegte nog eenmaal naar Hilversum”, bekende Ted met een brok in de keel aan zijn gast, een ongeïnteresseerd kijkende drieëntwintigjarige influencer.

BBC 1 vertoonde beeldmateriaal van de flamboyante Britse eerste minister Boris Johnson. Diens opvallende blonde haardos werd gekiekt te midden van een massa naakte lichamen in een sekssauna, presentatoren becommentariërden de foto’s op typisch Engelse, ironische wijze.

De Vlaamse televisie pakt het smaakvol aan, door het gehele culturele archief over de kijker uit de storten. Geboeid bleef ik anderhalf uur kijken naar een documentaire over Hugo Claus. Na een diepvriespizza van het Jumbo-huismerk te hebben verorberd, liet ik de voordeur dichtvallen voor een avondwandeling. ‘Hardlopers zijn doodlopers’ luidt het gezegde, dat neemt men nu wel erg letterlijk, een krankzinnige hoeveelheid hijgende sportievelingen kruiste mijn pad. Bezwering van doodsangst door gezonde activiteiten is niet aan iedereen besteed.

Winkelcentrum Hoog Catharijne blijkt veranderd in een mega-drugshol. Heroïnenaalden gaan van hand tot hand, politieagenten leiden de boel slechts in banen, of doen mee. Taferelen die een week geleden voor een pornofilm te ongeloofwaardig waren – agent met broek op de enkels, oraal bevredigd door knappe studente – zijn alomtegenwoordig.

Morgen hoe het verder gaat....