Op 1 januari aanstaande gaat er heelt wat veranderen in het Utrechtse welzijn. De invoering van de nieuwe wet maatschappelijke ondersteuning zet heel veel op zijn kop en het College heeft daar nog een extra factor aan toegevoegd, door het hele basispakket aan te besteden aan een buitenstaander.

Dat basispakket bestaat uit de buurtteams. Je kunt de nieuwe opzet van de maatschappelijke hulpverlening een beetje vergelijken met de gezondheidszorg. In de eerste lijn de huisarts en als die er niet uitkomt kan hij doorverwijzen. In principe moeten de buurtteams op dezelfde manier gaan werken. Zo veel mogelijk oplossen in het buurtteam en als het te ingewikkeld is, doorsturen naar specialisten.

Waarom zou je zo'n hele operatie omhalen als het nu toch ook werkt. Het antwoord is simpel, zoals altijd. Geld. Het welzijn moet goedkoper. Zeker in een tijd waarin mensen ouder worden dan vroeger, ziet men de bui al hangen. Die mensen moeten voor al zoveel mogelijk zelf doen. Het moet maar eens afgelopen zijn met die lieve wezijnswerker die voor de oudjes de belastingformulieren invult. Dat kunnen ze best zelf, is de redenering.

Blijkbaar is het college bang dat aanbesteding aan lokale samenwerkingsverbanden in de zorg niet tot die drastische omslag in denken zal leiden. Vreemde bezems vegen immers schoon. Op het eerste gezicht lijkt dat niet eens zo'n vreemde redenering.

Waar het waarschijnlijk mank zal gaan, is dat de stelselwijziging op zich al een operatie is, die zo groot is, dat hij heel veel risico's in zich bergt. De nieuwe organisatie is volstrekt onbekend in het Utrechtse en zal ongetwijfeld veel personeel moeten overnemen van de bestaande organisaties.

Dat betekent dat dat personeel de maanden tot 1 januari vooral geinterresseerd zal zijn in eigen rechtpositie en functie en nauwelijks tijd zal hebben om alle wijzigingen goed voor te bereiden. Terwijl het daar natuurlijk om zou moeten gaan.

Krijgen de Utrechters op tijd waar ze recht op hebben en laten we ze niet tussen wal en schip vallen. Ik ben benieuwd, want de nota's staan bol van mooie voornemens maar uiteindelijk beoordelen we het met elkaar aan de manier waarop tante Mien geholpen wordt als ze in de problemen raakt. En zo hoort het ook.

Vincent Oldenborg

Politiek commentator