Door Vincent Oldenborg - A Healthy Urban boost. Een gezonde stadsuitbreiding, maar dan in het Engels. Onder die titel presenteerde het Utrechts college van B&W zijn gedachten over de tweede fase van het stationsgebied.

De in 2011 aan de raad beloofde structuurvisie voor die tweede fase is dit stuk nog lang niet en die visie zal er voorlopig ook niet komen. Zoveel is wel duidelijk uit de 21 pagina’s tekst en plaatjes.

Er moet van alles worden onderzocht en dat gaat zeker een aantal jaren duren. Bovendien moeten we niet verwachten dat er dan een plan met een duidelijk eindbeeld komt. Nee we gaan voor een organische ontwikkeling. Met andere woorden we zien wel wat er gaat gebeuren. Inmiddels zijn er al wel een aantal van de zogenaamde stakeholders, in gewoon Nederlands belanghebbenden, door het weinige aan concrete plannen dat wel genoemd wordt, in de gordijnen gejaagd.  

De werkgroep die vanuit Lombok al jaren pleit voor de ooit beloofde tunnel onder het Westplein ziet dat toekomstperspectief nu definitief  in de prullenbak verdwijnen.

De ondernemers aan de oostkant van het station, met Corio voorop, zien hun bereikbaarheid voor autoverkeer nog verder geknepen. Iets wat overigens door anderen weer als een zegen beschouwd wordt.

De bewoners van Transwijk krijgen een transferium in hun voortuin in plaats van het ooit beloofde transferium Hooggelegen aan de andere kant van het Amsterdam-Rijnkanaal.

De groene Jaarsbeursdaken waar men de boontjes en de doperwtjes voor de eigen catering wil gaan verbouwen zijn ongetwijfeld heel duurzaam maar zullen bij hen niet echt tot euforie leiden, vrees ik.

Uiteindelijk draait het hele verhaal natuurlijk om het geld. De wereld is veranderd en er is simpelweg geen financiering beschikbaar voor de tweede fase Stationsgebied. Iets wat overigens al jaren bekend is.

Er zullen sowieso nog een aantal stevige investeringen nodig zijn om te zorgen dat de eerste fase niet als een half afgemaakte bouwput blijft liggen.

Iedereen is het er wel over eens dat de asfaltvlakte tussen Lombok en de sporen moet worden aangepakt en vandaar dat men inzet op “creatieve” tijdelijke oplossingen die in ieder geval weinig moeten kosten.

De healthy urban boost zal waar het de gemeente betreft voorlopig vooral een cheap urban boost moeten zijn. Zoals de huidige burgemeester, in de tijd dat hij nog wethouder financiën was, met enige regelmaat riep, als er weer eens een woest plan boven tafel kwam: “Geen geld, ook geen Zwitsers”. Net zo min als je de Zwitserse Garde kan inhuren zonder geld, kan je een stad laten “boosten” zonder poen.

Die waarheid verandert niet door hem te verpakken in mooie woorden over duurzaamheid, energie nul en heel veel Engelse kreten.

(Vincent Oldenborg is oud-raadslid van Leefbaar Utrecht en commentator voor Nieuws030)