Dichter Alexis de Roode is bezorgd over de toekomst van het Jaarbeursplein waar nog een aantal flinke grote gebouwen een plek moeten vinden. Wat hij ervan vindt, vat hij samen in dit gedicht.

Voor een Jaarbeursplein

Er groeit iets op het Jaarbeursplein,

en ik hoop dat het iets groens zal zijn,

- 

zoals de bouwhekken langs de rand,

gemaakt door natuur en mensenhand

 -

daarin en -omheen is het nog desolaat

stenen staan op en licht breekt de straat

 -

en machines breken de Leeuwensteyn af

een mooie naam - voor een gebouw als een graf ,

 -

een zerk van beton, een zielloos object

gemaakt door een copy paste architect.

 -

De eerste Jaarbeurs begon ooit zo fraai

in 1917, bij oorlogslawaai,

 -

in de oude Fruithal en Korenbeurs,

de vapeurs, primeurs, seigneurs, claqueurs!

 -

Twee gebouwen als taarten in laagjes, maar sterk,

met koepels, pilaren en siermetselwerk,

 -

de ramen in bogen en lijstjes verschanst,

als ogen met wenkbrauw en wimpers omkranst,

 -

die verleidelijke blik, ze verdween tot mijn spijt

in de vaart der volkeren en eisen der tijd,

 -

vervangen door panden als vleesloos bot,

de metselaars door prefab, het leven beknot,

 -

en ergens rond 2000, na een eeuw ongeveer,

was het Jaarbeursplein nog weinig meer

 -

dan de lelijkste bushalte van de stad,

een asfaltplak die vol oliesmeer zat.

 -

Maar hoera! Weg is dat Leeuwen-karkas.

op het plein verschijnen straks bomen en gras,

 -

met flaneurs die picknicken, of ze hangen wat rond

ik vind het heerlijk, al dat groen op de grond,

 -

ik mag toch die plaatjes en maquettes geloven?

Maar wacht even, richt ik de blik wat naar boven

 -

waar ik hoop dat het levend en groen zal zijn,

dan zie ik een soort industrieterrein,

 -

en waar die zerk verdween, de Leeuwesteyn

komt iets wat vast een vergissing moet zijn,

 -

want je gaat toch geen 8-hoog monster pletten

om een 18-hoog monster terug te zetten?

 -

Een zwarte parkeergarage, naam: WTC

Leeuwesteyn had ten minste zijn naam nog mee.

 -

In een diepzwarte schaduw gaat straks teloor

de Taj Mahal van ons stadskantoor.

 -

En was dat nu alles, maar nee, nee auw,

daarnaast komt het Jaarbeurspleingebouw,

 -

een liefdeloze hal van copy paste,

een blok van ontwerpbureau Eindegeest,

 -

Waar zijn de daktuinen en groene gevels?

Waar in de hoogte zweven levensnevels,

 -

waar is de stadslandbouw en menselijke maat?

Waarschijnlijk van binnen? Ik wil het zien op straat!

 -

Het plein wordt heus mooi, bus en auto verdween,

Het water stroomt weer door de singels heen,

 -

laat de groene hekken een boodschap zijn

aan de burgers der stad over het groeiend plein,

 -

Urban gardening en farming, een eetbare stad

bij Healthy Urban Living verwacht je dat.

 -

Het plein is dan straks een modern paradijs

als de Jaarbeurs zijn eerste eeuw opeist.

 -

Er groeit iets moois op het Jaarbeursplein,

en ik hoop dat het iets groens zal zijn,

 -

geen bouwput maar wensbron voor hoofd en hand,

een nieuw levend hart van Nederland.

 -

Alexis de Roode, 7 april 2016

Een toekomstvisie van het WTC-gebouw op het Jaarbeursplein. Op de plek van de boom komt ook een kantoorgebouw.