Vrolijke minicamping met serieuze ondertoon

Door Zita Eijzenbach - “Hij blijft niet staan hoor! Er moet hier nog een touw over heen en daar nog een aan vast…” 

Hans kijkt bedenkelijk naar het kleine gekleurde tentje dat hij wil opzetten. Ook als de tent niet vol zou liggen met tassen vol snoepgoed, was hij niet van plan er ook echt in te gaan. “Nee joh, dat past helemaal niet!”
Hans zoekt naar oplossingen; “Misschien moet er een steen op het dak, zodat hij niet weg waait! Kan je een steen zoeken? Dan hou ik de tent vast.”

Met bussen vol werknemers van sociale werkvoorzieningen uit heel het land, voert de FNV vandaag actie in Utrecht. Op het grasveld voor het gebouw aan de Koningin Wilhelminalaan 3 wordt een minicamping opgezet en staan zo’n 200 mannen en vrouwen in rode shirts. In het gebouw starten de cao-onderhandelingen tussen de vakbonden en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). De partijen konden bij eerdere onderhandelingen niet tot overeenstemming komen en zo heeft de Sociale Werkvoorziening (SW) sinds de laatste cao die eind 2013 af liep, er helemaal geen.

Deze minicamping vlak aan het kanaal, is volgens de FNV de enige mogelijkheid om op vakantie te gaan, zolang er geen cao is voor de werknemers. Her en der wordt er nog een tent opgezet, maar de meeste actievoerders zitten aan de picknicktafels vredig en voldaan te genieten van een (gratis) lekkernij.

FNV bestuurder Mariska Exalto noemt het een ernstige zaak: “Er moet nu na al die tijd echt een cao komen en we zijn hier om de mannen binnen te laten zien dat we achter ze staan. Zo tegen zes uur, na de onderhandelingen, hopen we dat de partijen een akkoord hebben bereikt. We zullen de delegatie sowieso uitnodigen voor een barbecue met de werknemers hier.”

“Noem het alsjeblieft geen ‘tentenkamp’ zoals de FNV op de site vermeld, maar een ‘minicamping’! Het is een leuke, ludieke actie en het woord ‘tentenkamp’ is momenteel een beetje beladen.” lacht Paul Lempens, bestuurder van de Sociale Werkvoorziening.

“Mocht dit niet werken," belooft Lempens, "Dan kunnen we natuurlijk weer over gaan naar hardere acties. Bijvoorbeeld met stakingen of zoals destijds in 2012, toen we met ruim 15.000 mensen op het Malieveld stonden.
Vandaag is het allemaal wat vriendelijker. Er is popcorn, friet, suikerspinnen, snacks… Straks krijgt iedereen nog een broodje, de sfeer is goed, het is heerlijk weer; we komen de dag wel door!”

Rudie Cossen, werkbegeleider bij Wedeka in Ter Apel is wat minder goed gehumeurd. "Ik heb collega’s die op vrijdag vrij krijgen, zodat ze naar de voedselbank kunnen om hun eten op te halen. Ze verdienen zo weinig voor de 32 uur die ze werken, dat ze een aanvulling krijgen om aan het minimumloon te komen. Dat is toch van de zotte!?”

Anneke Doll, voorzitter van de ondernemersraad in Ter Apel, vult aan: “We mogen dan wel ‘een vlekje’ hebben, maar we werken wel keihard en zouden ook gewoon een volwaardig loon moeten krijgen!”

De goedlachse Harrie van Tuijn (1957) werkt al vijftien jaar bij Ergon in Eindhoven. Van kinds af aan stotterde hij ernstig, waardoor hij maar weinig zelfvertrouwen had. Sinds zijn aanstelling als operator, gaat het goed met hem en het stotteren is bijna helemaal verdwenen. 

Om vandaag in Utrecht aanwezig te kunnen zijn moest hij zijn ‘seniorendag’ inleveren, maar als het nodig was geweest, had hij er net zo graag een vrije dag voor willen inleveren.
“Ik wil vooral mijn stem laten horen vandaag voor een goede CAO. Als de ambtenaren er 5,5% procent bij kunnen krijgen, moet dat voor ons ook mogelijk zijn. De VNG kan dan wel zeggen dat het geld van de ambtenaren uit een ander potje komt, maar eigenlijk is het allemaal hetzelfde potje. Met 3% ben ik hartstikke blij, maar 5,5% loonsverhoging is ook goed!”