Rijn en Zon maakt zijn rondjes weer

Door Willem Geijssen - Eindelijk was het dan zover. De gerestaureerde molen Rijn en Zon werd vrijdag na zes jaar stilstand heropend door wethouder Kees Geldof (VVD). De vang moest daartoe worden gelicht, zoals dat in officiële molentermen heet en dan kunnen de wieken weer draaien, waarna de molenaar de korenmolen weer in gebruik kan nemen om graan te malen.

De molenaar ging vandaag op vakantie, dus die was er niet bij, maar verder was iedereen van de partij: genodigden en een aantal buurtbewoners. Via vijf, nogal steile trappen begaven we ons naar boven, naar de omloop. Eigenlijk niets voor mensen met hoogtevrees. Ook de wethouder oogde wat onzeker, maar uitte geen klacht.

Het ging boven om de wethouder, de aannemer De Witte en de molenbouwer John de Jong en zijn zoon, alsmede een deel van de genodigden, want met zijn allen tegelijk was niet verantwoord.

Het uitzicht was fantastisch, dat moet gezegd. De klus was snel geklaard. De wethouder trok aan een touw en daar draaiden de wieken.

Vanaf 2010 stond de molen stil, na een breuk van een houten balk in de kap, waarna bleek dat grondige restauratie noodzakelijk was. In augustus 2015 werd de kap van de molen verwijderd en in april van dit jaar is hij teruggeplaatst. Na enkele weken te hebben proefgedraaid kan de molen nu weer volledig in gebruik worden genomen. 

Rijn en Zon verwijst naar de oorspronkelijke eigenaren Van Rhijn en Sonnenberg, die de walkorenmolen in 1745 plaatsten op het Paardenveld. Toen de molens moesten wijken voor een groenteveiling werd rond 1910 een nieuwe plaats gevonden op de Adelaarstraat. Dat was wel logisch, want dicht in de buurt stond immers meelfabriek ‘De Korenschoof.’

De gevelsteen van de in 1912 gesloopte oude molen kwam in de tuin van het Centraal Museum terecht en de nieuwe molen kwam gereed in 1913. Het is de hoogste molen van de provincie Utrecht.

Eerder, in 1949, raakte de molen zwaar beschadigd door een storm. Pas in 1975, toen de gemeente de molen overnam van de molenaar, is hij gerepareerd.

Na de laatste restauratie kunnen de wieken en de kap in ieder geval weer zo’n vijfentwintig jaar mee. De omloop zal echter eerder aan de beurt komen, net als de grote steunbalken, die immers altijd in weer en wind staan. De molenbouwer schatte dat op ongeveer vijf tot tien jaar. Maar voorlopig ziet het er allemaal geweldig uit. In de toekomst zal de molen ook voor bezoekers toegankelijk zijn.

Zie ook: http://www.nieuws030.nl/achtergrond/panta-rhei-de-kap-is-terug-op-rijn-en-zon/