In memoriam Hans Berends (Leefbaar Utrecht)

Door Vincent Oldenborg - In memoriam Hans Berends

Hans Berends, Leefbaar Utrechter van het eerste uur, is vrijdag 21 november overleden. Nadat hij, eerder dit jaar, de strijd tegen kanker gewonnen leek te hebben, bleek een maand geleden dat de ziekte hem helaas weer in de greep had gekregen en dat er geen hoop op herstel meer was.

Hans was van af het eerste begin betrokken bij het ontstaan van Leefbaar Utrecht en nam in maart 1998 zitting in de Utrechtse gemeenteraad. Hij had zijn sporen verdiend in het aktiewezen rond de Jaarbeurs en het toenmalige UCP en ontpopte zich in de raad als een kenner van het doen en laten van grote organisaties.

Bij begrotingsbehandelingen dreef hij de ambtenaren tot wanhoop met zijn vragen naar het naadje van de kous. Hans kon je niet met een kluitje het riet in sturen. Hij kende zijn zaakjes en verwachtte van zijn tegenspelers binnen de gemeentelijke organisatie het zelfde. Zonder op de voorgrond te treden wist hij, met de vasthoudendheid van een “bijtertje” gekoppeld aan de nodige humor, de gewenste informatie boven tafel te krijgen.

Na een korte onderbreking trad hij in 2002 opnieuw toe tot de Utrechtse raad. Hans heeft zich vooral ingezet op het terrein van de helderheid en controleerbaarheid van de gemeentefinanciën , de organisatieontwikkeling, het integriteits-  en het aanbestedingsbeleid.

Na de verkiezingsnederlaag van Leefbaar Utrecht in 2006 verloor hij zijn raadszetel, maar bleef hij aktief als fractiemedewerker en ondersteuner tot het einde van de partij in 2014.

Hans was een volksvertegenwoordiger en een democraat in hart en nieren. Altijd bereid om te luisteren naar en op te komen voor burgers die zich niet gehoord voelde door onze lokale overheid. Vaak buiten de schijnwerpers zoekend naar oplossingen via zijn enorme netwerk, maar als het nodig was via Twitter of vanaf de barricade.

Via twitter was hij, met bijna 60.000 tweets, jarenlang voor velen een bron van betrouwbare en relevante informatie over de lokale politiek en haar wel en wee.

Met Hans Berends verliest de stad een zeer betrokken Utrechter in hart en nieren, maar bovenal een fijne kerel, die voor iedereen klaar stond en die met volle teugen genoot van het leven met zijn vrouw, zijn kinderen en zijn kleinkind die hem nu node moeten missen. Hij zat nog vol met plannen en het is heel triest dat het hem niet gegeven is om die te realiseren.

Hans, bedankt.

Vincent Oldenborg