Herinneringen aan Frans Geurtsen

Door Hans van Echtelt - Het bericht dat de voetballer Frans Geurtsen afgelopen zaterdag op 73-jarige leeftijd is overleden, kwam niet helemaal onverwacht. De voormalige topscorer van Velox kampte al enkele jaren met gezondheidsproblemen.

Toen ik hem enkele jaren geleden bezocht in zijn woonplaats Alkmaar, was hij juist teruggekeerd van een verblijf in het ziekenhuis. Frans kampte met ernstige trombose aan zijn been, waardoor de doorbloeding stagneerde.

,,Je kan het geloven of niet. Maar van dat poot waarmee ik ooit twee keer topscorer in de eredivisie werd, heb ze een stuk afgezet. Vroeger had ik zo’n beetje het hardste schot van de eredivisie, daar is niets meer van over. Maar ik laat me niet kennen, ik ga weer zo gauw mogelijk bij mijn zoon kijken op het voetbalveld.’’ Aldus een strijdlustige Frans Geurtsen in die periode. 

Frans begon zijn voetballoopbaan bij Velox van welke club hij na Wim van Hanegem, de meest bekende speler werd. Door zijn trefzekerheid bij de club aan de Koningsweg kwam hij in de belangstelling van tal van clubs in de eredivisie maar uiteindelijk koos de spits van Velox voor DWS waar hij speelde met gelouterde voetballers als Jan Jongbloed, Rinus Israel en Frits Flinkevleugel. 

Met deze spelers werd hij ook landskampioen en mocht zich topscorer in de seizoenen 1963-’64 en 1964-’65 noemen. In die periode mocht Frans een keer uitkomen voor het Nederlands elftal, hij scoorde op 25 april 1964 een doelpunt in het WK-kwalificatieduel tegen Albanie.

Geurtsen was jarenlang het voetbalmaatje van  zijn al eerder overleden teamgenoot Ben Aarts. ,,We waren allebei dol op kaarten en biljarten. Begin jaren zestig hadden we met Velox een belangrijke thuiswedstrijd maar vooraf speelden we nog een potje driebanden in De Gelderse Blom op Hoograven. We gingen zo op in ons partijtje op dat we de tijd helemaal uit het oog verloren hadden. De wedstrijd begon om twee uur, kwart voor twee stapten we snel op de bakfiets waarmee we destijds naar de Koningsweg reden. De spelers waren al klaar met de warming-up toen we daar puffend aankwamen. Gelukkig had trainer Daan van Beek bij de scheidsrechter voor elkaar gekregen dat ze iets later zouden beginnen. Kom daar tegenwoordig nog eens om.’’

Geurtsen: ,,Ben stond bekend als een karaktervoetballer en hij was inderdaad een harde jongen. Maar wel een ruwe bolster, blanke pit. Toen ik een keer in elkaar was getrapt bij een wedstrijd van Velox, nam hij een paar minuten later revanche op de dader. Ik durfde dat niet, te schijterig. Maar Ben deinsde voor niets en niemand terug en deelde gewoon een flinke schop uit zodat we van die knaap verder geen last meer hadden. Ook al leverde dat een negatief stukkie voor hem in de plaatselijke krant op.’’

Dergelijke verhalen vertelde Frans Geurtsen destijds met veel smaak, hij was een kwajongen gebleven, ook op hogere leeftijd waarin hij ook nog enkele amateurclubs in de buurt van Alkmaar trainde.