Diner in Chateau De Haar

In Kasteel de Haar is een expositie te zien onder de titel Culinaire Geheimen van de Haar. Rosanna Del Negro keek voor Nieuws030 alvast rond.

Door Rosanna Del Negro

Menige expositie is de afgelopen jaren geopend in Kasteel De Haar in Haarzuilens. Annetta de Jong, directeur van de Stichting, vertelt 100.000 bezoekers per jaar te mogen ontvangen.

Ze voegt toe dat er nog steeds onbelichte kanten zijn over het leven op het kasteel. Hiermee wil ze bezoekers blijven verrassen. De kleding van de barones, het leven van de dienstbodes, het kasteelzilver passeerden de revue. Bij elke tentoonstelling komen er anekdotes aan het licht die trouw worden vastgelegd.

In de maanden september tot november zijn de culinaire geheimen van het kasteel aan de beurt. Voor de opening van deze expositie is chef-kok Pierre Armory uitgenodigd. Hij was gedurende veertig jaar chef-kok in het kasteel en is aanwezig met een deel van zijn toenmalige keukenbrigade. 

De gong klinkt in de hal om de maaltijd aan te kondigen. In een rondleiding gaan de gasten langs de ruimtes waar het culinaire leven zich heeft afgespeeld. Al snel wordt duidelijk dat het noeste arbeid was die er verricht werd door de brigade en hulpjes.

Koperen pannen werden in een fraai betegelde spoelkeuken met een mengsel van zilverzand, citroen en meel weer glanzend gekregen. Het klaarmaken van de uitgebreide lunch en het diner vond plaats aan het enorme, oude fornuis, dat gestookt werd op kolen. De temperatuur steeg tot een minimum van 40 graden Celsius. Mede vanwege het dichthouden van de ramen om de gerechten niet te laten afkoelen.

Er werden dagen besteed aan de bereiding van de sausen, voor elk gerecht één, de bekroning van elk gerecht volgens de traditionele Franse keuken. Er waaide een stevige Franse wind door het chateau. Van de aankoop van producten tot aan de keuze van het personeel; er waren Franse koks en Franse dienstmeisjes. Een mooie bijkomstigheid was dat de wind tot in het dorp De Haar waaide waar de bediendes in hun schaarse vrije tijd contacten legden met leeftijdgenoten. 

In het Office is het originele bellenbord nog te bewonderen. Elke slaapkamer had zijn eigen bel. De bewoners en de talrijke gasten konden hun ontbijt op de kamer nuttigen of in de eetzaal. Daar hadden ze keurig van te voren een Petit déjeuner briefje voor ingevuld met het gewenste aantal croissants.

Tijdens de rondleiding volgen de fraai gedekte eetzaal, de balzaal en de ridderzaal. In deze laatste vond het after-dinner plaats met sigaren, cognac en kaartspelletjes. Ernaast ligt het ‘kietelkamertje’, zo genoemd – volgens de officiële versie - omdat dat het kleinste kamertje van het kasteel is, met de grootte van een huidige slaapkamer.

De ridderzaal, vertelt een bezoeker, was tijdens het leven van de baron gevuld met witte lelies. Nu staan er satijnen bloemen in de vazen. De weeïge lucht van de lelies is vervlogen, samen met de sigarenrook en de indringende geur van de cognac.

Ongewild verandert het eens zo levendige en mondaine kasteel in een museum. Sinds het begin van de restauratie in 2005 is er niet meer grootschalig gekookt of gedineerd. In 2011 stond dit weer op stapel maar werd er van afgezien wegens het overlijden van de baron. Of het kasteel weer wakker gekust gaat worden ligt in de handen van de vijf erfgenames, de dochters van Baron Thierry van Zuylen van Nijevelt en zijn vrouw baronnes Gabrielle. Zij mogen tot in lengte van dagen in de maand september het kasteel komen verlevendigen.

Meer info over de expositie via de website van het kasteel, klikhier.