Bussen langzaam van start na staking

Door Zita Eijzenbach - De Straatnieuwsverkoper, de accordeonist, de dames die onderaan de roltrap Jezus verkondigen en, rond half negen, honderden reizigers die zich naar de bussen haasten: eigenlijk is donderdagochtend een normale ochtend op busstation Utrecht-Centraal. Het enige wat ontbreekt, zijn bussen.

Tussen vijf uur en half negen in de ochtend is het rustig op het centraal station. Veel mensen blijken op de hoogte van de staking in het openbaar vervoer en hebben een alternatief geregeld. Voor de overige reizigers zijn er genoeg taxi’s. Die hoeven hun motor niet eens af te zetten en kunnen direct met een nieuwe klant weer op pad. 

Twee jongens die naar het ROC aan de Vondellaan moeten, besluiten niet te wachten. Ze overleggen wat met elkaar, op gedempte toon, en steken dan de straat over, richting het NS-gebouw. Dan nemen ze de kortste wandelroute naar school en dat is via de - voor voetgangers verboden - busbaan Adama van Scheltema.

Half negen wordt half elf

Druk wordt het later op het station. De aangekondigde werkonderbreking in het stadsvervoer van QBuzz/U-Ov was tot half negen gepland, maar bij de trappen van het station deelt de vervoerder via matrixborden mee: ‘Houdt u er rekening mee dat de bussen tot zeker 10.30 uur zeer onregelmatig rijden.’

En dat 'onregelmatig' is niets te veel gezegd: honderden passagiers verzamelen zich voor de weinige bussen. Op hoop van zegen zijn ook de scholieren Volmer van Deursen en Andy Hu naar de bushalte gekomen; zoals veel van de wachtenden zijn ook zij ervan uit gegaan dat ze rond half negen in een bus zouden kunnen stappen. Ze moeten naar school aan de Slotlaan en lopen is echt te ver, vinden ze.

Met de handen in de zakken, de kragen van de jassen opgezet, staan ze wat te kletsen bij de halte. “Misschien gaan we zo nog even naar boven,” zegt HU, wijzend naar de stationshal. “Daar is het tenminste warm.”

“Ik snap wel dat ze het doen,” zegt student Kunstmatige Intelligentie Vivian van Oijen begripvol. “Maar ik vind het wel vervelend dat ik nu niet naar school kan; lopen naar het Janskerkhof vind ik te ver.”

“Ik heb veel betaald om te kunnen studeren,” vult Sahiba Singh aan. “Dus nu wil ik er ook heen.” De van oorsprong uit India afkomstige Singh kon nog met de bus vanuit Oudewater komen, maar staat nu al bijna een half uur bij de halte. “In India wordt een fiets alleen maar door arme mensen gebruikt. Ik had er nu toch graag een gehad.”

Bus 12

Dat de opstaphalte van bus 12 druk is, is niets nieuws - er wordt niet voor niets een tramlijn naar De Uithof aangelegd - maar nu kun je er over de hoofden lopen: vier rijen dik staan voornamelijk jongeren te koukleumen.

“Ze zouden om half 9 toch weer gaan rijden?”, gaat het rond n de mensenmassa. Alsof het iets uitmaakt, wordt via telefoons hevig gecommuniceerd met de eindbestemming. “Ik ben later. Ja, die komt dus niet. Minuut of tien, vijftien. Geen idee eigenlijk. Tot straks.”

Als dan eindelijk om kwart voor negen een bus aankomt, is die binnen een paar seconden vol en lijkt het aantal wachtenden onveranderd. Servicemedewerker Marcel bespreekt de zaak via zijn portofoon en zorgt ervoor dat een minuut of tien later twee bussen extra komen.

Rond half tien rijden de meeste bussen weer en raken de haltes leger. De lichtkar met de boodschap van de staking wordt uitgezet, de informatieborden verdwijnen in het busje en de taxichauffeurs nemen een rookpauze.

Het centraal station donderdagochtend toen de bussen weer gingen rijden.