Door Raymond Taams - Johan van Houten uit Kanaleneiland ging een jaar lang offline. Hij mocht volgens de regels van dit zelfbedachte project zelfs niet aan andere mensen vragen om dingen op internet voor hem op te zoeken. Hij heeft keurig de 366 dagen -schrikkeljaar, ook dat nog!- volgemaakt, maar het was niet altijd makkelijk. Toch zagen de geïnteresseerden die maandagavond naar zijn afsluitende toespraak kwamen luisteren een uitgeruste Johan.

Er zijn ongeveer zestig mensen gekomen om Johan te feliciteren en om te luisteren naar zijn verhaal. De presentatie die hij geeft start met een filmpje waarin twee mannen de hele dag nogal neurotisch op Facebook bezig zijn. Johan steekt van wal. “Dit filmpje was voor mij de aanleiding om eens na te denken over al die sociale media. Het gebeurde steeds vaker dat ik op verjaardagen was waar iedereen op zijn schermpje zat te kijken. Of ik was met collega’s in het buitenland, maar iedereen ging na het eten contact leggen met het thuisfront. Toen dacht ik: we zien eigenlijk helemaal niet meer wat er om ons heen gebeurt.”

Het publiek ziet deze avond een jongeman die tot rust is gekomen na een jaartje niet op internet te zijn geweest. Johan (33) draagt gympen, een spijkerbroek en een makkelijk zittende groene trui met capuchon. Op z’n dooie gemak zet hij uiteen hoe hij zich voelde toen hij aan het project begon. “Ik zou 25 april 2015 om 12 uur ‘s middags voor een jaar afscheid nemen van internet, en toen werd het 25 april 2015, 10 uur ‘s ochtends. Zat ik daar dus, thuis op de bank, me af te vragen wat ik in die laatste twee uur allemaal nog zou willen doen online.” Hij betrekt het publiek erbij. “Wat zouden jullie doen als je nog maar twee uur op internet mocht?” De schunnige antwoorden die uit de zaal komen publiceren we hier maar even niet.

Na een korte pauze vertelt hij het tweede gedeelte van z’n verhaal. Nog steeds ontspannen staand op het podium van Venue aan de Varkenmarkt, dat speciaal voor deze gelegenheid is afgehuurd. Op een tafeltje liggen stickers, t-shirts en ansichtkaarten van het project. Die zijn te koop, net als het boek dat binnenkort verschijnt. Johan: “Het boek dat ik ga schrijven kunnen jullie vanavond alvast bestellen”.

Een voorproefje van de anekdotes die het literaire werkje zullen halen krijgt het publiek gul opgediend. “Ik moest een keer voetballen en stond bij het verkeerde sportpark. We moesten tegen een andere club maar dat wist ik dus niet, en ik kon het ter plekke ook niet opzoeken. Toen kwam ik veel te laat voor de wedstrijd en stond ik de eerste helft reserve. Uiteindelijk heb ik toch nog lekker gevoetbald die middag. Het komt uiteindelijk ook wel goed als je je minder druk maakt, dat heb ik het afgelopen jaar geleerd.”