Door Jim Terlingen - Vorige week stond op Nieuws030 een vooraankondiging van het nieuwe concert van Stichting Utrechts Requiem: 'Kanaries'. Afgelopen vrijdag was de première in de theaterzaal van de bieb op de Neude.

Een volle zaal, waarin ook cultuurwethouder Eva Oosters, beleefde een prachtige avond. Het was ontzettend mooi én ontroerend, zowel op muzikaal als op menselijk vlak. De staande ovatie na afloop sprak boekdelen.

Het concept van ‘Kanaries’ is gelijk aan de eerdere producties van Stichting Utrechts Requiem. Componisten en een tekstschrijver hebben de levensverhalen van zes hoofdpersonen op (klassieke/moderne) muziek gezet. Instrumentalisten en zangers spelen en zingen deze muziek samen met de hoofdpersonen.

Het zijn zes muzikale verhalen van mensen die moesten knokken om hun leven op de rit te krijgen. Wat hen bindt is een enorme veerkracht. Ze staan zelf op het podium tussen professionals, om hun verhaal voor het voetlicht te brengen.

Aanvullend op bovenstaande tekst, die afkomstig is uit de vooraankondiging, zei initiatiefneemster Ellen Blom aan het begin van de avond iets prachtigs:

We focussen ons in onze samenleving vaak op de mensen die vanuit een soort middenlaag de top bereiken. Die bewonderen we. Maar waar we in het Utrechts Requiem aandacht voor vragen zijn de mensen die helemaal in de diepte zaten en daar met vallen en opstaan uit zijn gekomen en nu in de middenlaag zitten. Vaak is die prestatie nog geweldiger.

Daarna volgde een kort woordje van Eva Oosters en toen begon 'Kanaries'. Het concert had een klassieke vorm. Op zijn boerenfluitjes gezegd: een intro, zes hoofdstukken en een afsluiter.

De muzikale basis bestond op het podium uit acht mensen. Er waren vier klassieke zangers (bariton Jeroen Spitteler, tenor Jonathan Ploeg, mezzosopraan Helena van Heel en sopraan Ingrid Nugteren) en vier muzikanten (contrabassist Jelte van Andel, accordionist Robbrecht van Cauwenberghe, klarinetist Lars Wouters van den Oudenweijer en violiste Jellantsje de Vries).

In de zes hoofdstukken deden de hoofdpersonen Jurre, Varma, Edwin, Thomas, Jeroen en Dunya mee. De een speelde gitaar, de ander las een zelfgeschreven gedicht voor of een tekst. Alles naar draagkracht. 

Jurre was ooit drugsverslaafd, Varma kreeg PTSS en raakte aan de drank, Edwin werd seksueel misbruikt, Thomas herstelt van hersenschade, Jeroen is snel overprikkeld en Dunya was suicidaal. 

Jurre vertelt een persoonlijk verhaal (dat is niet de tekst achter hem). Foto: JT

De levensverhalen van de hoofdpersonen (ze staan ook hier) werden in prachtige zangteksten omgezet door liberettist Herman van Tongerloo. Op het scherm achter de zangers en muzikanten werden deze getoond.
  

(...) denken heeft één vleugel
met één vleugel stort ik neer
ik draai in cirkels van gedachten

en wéten heeft twee vleugels
als mijn denken wéten wordt
dan pas kan ik zweven
dan pas ben ik vrij

  
De hoofdpersonen stonden in deze Kanaries een avond lang met al hun kwetsbaarheid tussen de professionals. Sommigen daarvan pakten het volle licht. En het werkte. Ze werden door hun moed en door de prachtige teksten en de muziek (*) op een rustige, respectvolle manier helden.

Net zoals Ellen Blom dat is met dit vierde Utrechtse Requiem. Utrecht mag trots op haar zijn.
   

  

(*) De muziek is gecomponeerd door Joost Kleppe, Lucas Wiegerink, Primo Ish-Hurwitz en Monique Krüs.

De verdere speellijst staat hier.