Jansma's Utrecht (2)

September jongstleden kwam er een muurgedicht van Esther Jansma (1958) achter het Hieronymusplantsoen. Het was pas de eerste van deze gelauwerde Utrechtse dichter in onze openbare ruimte.

Dat is opmerkelijk, want ze schreef meer gedichten die verbonden zijn aan Utrechtse plekken. Nieuws030 heeft toestemming gekregen er vijf te publiceren. Dat doen we in een korte wekelijkse serie. Dit was deel 1.

Deze keer in deel 2: 'Bodemonderzoek' uit de bundel Alles in nieuw (Arbeiderspers, 2005).
     

Bodemonderzoek

Dit is oude grond, de tijd is hier vertraagd
al zijn momenten liggen hier voorbij
te wezen, de chaos van eeuwen, gestapeld
gelaagd en tot orde geraakt. Wij lezen

bijvoorbeeld een vloer in het hart van de stad
ver onder het maaiveld, in de muren eromheen
de gekantelde tussenhaakjes van gewelven
een deuropening gedicht met de liggende 

denkstreepjes van stenen - iemand heeft
hier op schoenen die nooit zijn gevonden
in de vochtige schemer van zijn kelder
gestaan op plavuizen waar niemand bij stilstond

en dacht, die deur moet weg. Want hij had tijd.
Het was voortdurend nu. Hij bouwde en
veranderde bouwsels, zijn heden was eeuwig
en er was zoveel om te willen, vast te houden. 
  

Bovenstaand gedicht gaat over de Nieuwe Kamp, gelegen tussen de Brigittenstraat en de Schalkwijkstraat. Jansma werkte sinds 1992 in de archeologie, voor de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Ze schreef het gedicht naar aanleiding van een opgraving in 2003 van een deel van de Nieuwe Kamp waar nieuwe woningen zouden worden gebouwd. Zie hier het onderzoeksrapport.

"De opgraving trof me door de prachtige kelderstructuren waar ik vlakbij mijn huis langsfietste. Wat ik zag, ontroerde me door al het plannen maken en willen en handelen van de mensen die hier toen woonden en die we nooit zullen kennen", aldus Jansma.

Jansma's elfde poëziebundel verscheen jongstleden vrijdag, 15 november: we moeten 'misschien' blijven denken.
   

(JT)