September jongstleden kwam er een muurgedicht van Esther Jansma (1958) achter het Hieronymusplantsoen. Het was pas de eerste van deze gelauwerde Utrechtse dichter in onze openbare ruimte.

Dat is opmerkelijk, want ze schreef meer gedichten die verbonden zijn aan Utrechtse plekken. Nieuws030 heeft toestemming gekregen er vijf te publiceren. Dat doen we in een korte wekelijkse serie.

Deze keer: 'Te lezen bij sneeuw' uit de bundel Alles in nieuw (Arbeiderspers, 2005).
     

Te lezen bij sneeuw

Een paar hoeken om en je staat in de stilte
op een bodem, tussen oude muren, lagen metselwerk
in zomaar een winter. Uit de tijd gestapt.

Het vriest. Kinderen – theemutsjes op lompe beentjes –
rapen takken en sneeuw van de grond net zoals zij
eeuwen geleden deden tussen de stenen

het gemetselde lapwerk in het zwijgen van het hof
waar als je goed luistert ijle stemmen misschien
de flarden van iets mateloos naar het heden zingen.

Dit is nu, vandaag. Het schemert al. De kinderen
spelen zoals ze spelen, omringd door tijd
waar jij niet bent. Jij kijkt naar hun herinneringen.

 
-
Dit gedicht gaat over het Abraham Dolehof, verborgen tussen Oudegracht, Hamburgerstraat en Lange Nieuwstraat.

Jansma's elfde poëziebundel verschijnt op 15 november: we moeten 'misschien' blijven denken.
   

(JT)