Welvaart Utrecht 74 - Jongeren brengen andere sfeer in wijken

De rubriek Welvaart Utrecht over de opkomst van de stad in de afgelopen vijftig jaar, iedere maandag, woensdag en vrijdag in Nieuws030. Vandaag deel 74.

Louis Engelman - De populariteit van Utrecht bij jongeren, zoals we in de vorige aflevering beschreven, verandert de stad zichtbaar. Deze ‘young urban professionals’ (yuppen) brengen een heel andere cultuur de oude wijken in. Herkenbaar aan de strakke moderne inrichting van de huizen (geen porseleinen beeldjes meer voor de ramen), de bbq’s met witte wijn en vooral ook door de bakfietsen vol kleine kinderen op weg naar school.

Uitzonderlijk vooral vind ik de nieuwe interesse van deze groep jonge mensen voor koffie of thee. De koffiebars schieten er als paddenstoelen uit de grond. Dat gebeurde vorig jaar ook in Lombok, waar aan de Kanaalstraat ‘Zwart Goud’ z’n deuren opende.

Ik had een interview met eigenaar Fred Hildebrand en proefde de sfeer in zijn zaak. Helaas bleek hij na een paar maanden al weer te moeten sluiten vanwege het ontbreken van de juiste vergunning. Toch neem ik dit interview op in deze reeks. Want tijdens ons gesprek laat zich de veryupping van Lombok bijna niet beter illustreren.

Twee hip geklede dertigers komen binnen en laten zich in de luie stoelen zakken. De man en vrouw nemen ruim de tijd om te bedenken wat ze willen drinken. Zorgvuldig wordt de kaart bekeken. Uiteindelijk kiezen ze voor thee, ‘maar die moet dan wel van een speciale soort zijn’.

Fred toont wat hij in huis heeft. Vervolgens bestelt de man Jasmijnthee omdat hij dat ‘zo lekker had gevonden tijdens de maanden dat hij in China rondreisde’. Zij gaat voor gemberthee.

Hildebrand vertelt later niet per se voor yuppen of hipsters als klant te kiezen, ook al is de inrichting van zijn koffiebar meer op hun smaak ingericht dan op die van de oude bewoners van de wijk. Wel koos hij bewust voor Lombok als vestigingsplek van zijn eerste horecazaak. ‘Het is een volkswijk in beweging met een heel interessante bevolkingssamenstelling. Turks, Marokkaans, Nederlands. En ja, zeker ook veel expats, studenten en gezinnen van hoog opgeleiden met jonge kinderen.’

Vooralsnog ziet hij na de opening vooral die laatste groep bij hem binnenkomen. Ze gebruiken de koffiezaak als ontmoetingsplek, of slaan er hun laptop open om er voor hun eigen zzp-bedrijfje te werken. Nadat Fred begon is de klandizie hem niet tegengevallen. Daarbij speelt mee dat hij handig achterin de zaak een plek heeft gecreëerd waar kinderen zich ongestoord kunnen vermaken.

Hildebrand woont zelf ook in Lombok. Nadat hij zijn baan als accountmanager kwijtraakte maakte hij de sprong in het diepe van de horecawereld. Toen hij hoorde dat de broers Van Vliet hadden besloten na vele jaren te stoppen met hun elektrawinkel greep hij zijn kans. Vrienden ‘uit het vak’ hielpen hem bij het bedenken van de juiste inrichting, waarin de kleuren zwart en goudgeel uiteraard prominent aanwezig zijn.

Hij vindt ‘Zwart Goud’ een aanwinst voor de buurt. ‘Kleine zaken als deze maken een wijk aantrekkelijk’. De Kanaalstraat is volgens hem landelijk al bekend als de levendige winkelstraat met veel slagers, bakkers, viswinkels en groentezaken. Fred: ‘Een koffiebar als deze past daar heel goed bij. Ik merk dat de mensen mijn zaak als een rustpunt ervaren. Dat vind ik leuk. Ik probeer bewust met mijn gasten een relatie op te bouwen.’

Maar helaas, zoals gezegd moest ‘Zwart Goud’ dicht. Er zit inmiddels een vishandel in, de vierde in de wijk. Aan nieuwe hippe koffiebars is er in dit deel van de stad toch geen gebrek. Aan de Vleutenseweg – Douwes Dekkerstraat werd ‘Koffie&Ik’ geopend, waar zelfs de traditionele filterkoffie weer is teruggekeerd. En aan dezelfde straat is op de hoek van de Hasebroekstraat ‘Café de Lieve’ verschenen. De ‘veryupping’ van Lombok is kortom niet meer tegen te houden.

Volgende deel: ‘Zo’n Domplein, dat is toch prachtig’