Ria en Ad, een uniek Utrechts handbalduo
Gepubliceerd: zaterdag 24 februari 2018 07:00
Gert van Es & Piet Rison duiken in de Utrechtse sporthistorie, dit keer met Ria en Ad Hoevers.
Ria Hoevers (72), dochter van voormalig Velox coryfee Gerrit Hoevers, werd van huis uit al op jonge leeftijd gestimuleerd om te gaan sporten.
Omdat zij op het traditionele schoolhandbaltoernooi goed presteerde met haar MULO –school lag de keuze om lid worden van een handbalclub voor de hand. Op ‘11 jarige leeftijd mocht zij van haar ouders lid worden van handbalvereniging Attila.
,,Op 17-jarige leeftijd mocht ik al debuteren in een vertegenwoordigend team, het Utrechts elftal. Handbalvereniging Athleta wilde vervolgens heel erg graag dat ik bij hen kwam spelen. Een mooie uitdaging. Athleta speelde immers een niveau hoger, in de Hoofdklasse.
Harrie Schrik, zelf international, was mijn trainer. Harrie was echt een hele goede trainer, door zijn trainingen ben ik toen echt met sprongen vooruit gegaan. Ook van trainer Arnold den Hartog sr heb ik veel geleerd.”
Nederlands Jeugdteam
,,Ik kreeg begin ‘67 een verrassende uitnodiging voor het Nederlands jeugdteam, ik mocht meedoen aan het Wereldjeugdtoernooi. De wedstrijden werden tussen 4 en 12 maart in 25 sporthallen door heel Nederland gespeeld. Een bijzonder sterk toernooi, zowel bij de heren als bij de dames. De deelnemers mochten niet ouder zijn dan 22 jaar en kwamen uit maar liefst elf landen.
Ik speelde samen met Diny van Maanen, van de Utrechtse handbalvereniging Spirit, en mijn clubgenoot Teunie Zwanenburg in poule B tegen de sterke handballanden Polen, Zweden en Tsjecho Slowakije. Een ongelooflijke ervaring toen voor ons, we waren net 21 jaar jong.
Ook in het Herenteam speelden Utrechters mee, de Attilanen Cees Keijzer en Nico Suurenbroek en Arnold den Hartog jr. van Achilles.
Na Athleta heb ik nog gespeeld voor onder andere Sport Vereent en Achilles. Sport Vereent omdat we, mijn Ad speelde er, via een relatie van Sport Vereent een mooi appartement konden krijgen. Nooit spijt gehad, het was een mooi appartement en een leuke club.
Echt, ik kijk met veel plezier terug op mijn handbal carrière. Ik heb met hele goede speelsters mogen samenspelen. Ik was zo fanatiek, 6 weken na de bevalling van mijn zoon en dochter ging ik weer trainen. Helaas kwam door een knieblessure op 32’jarige leeftijd een einde aan mijn handballoopbaan.”
Estavana Polman
,,Ik volg het dameshandbal nog op de voet, zie alles op de televisie. Die meiden van het Nederlands team zijn zo goed. Ik kijk graag naar Estavana Polman. Ook zij schiet uit alle standen en scoort regelmatig, net zo als ik vroeger.“
Ad (75) begon als voetballer zoals zijn vele vriendjes uit de straat bij Velox. ,,Ik kon al snel een aardig balletje trappen, al zeg ik het zelf. Een testwedstrijd was niet nodig. Ik heb het geschopt tot het Utrechts jeugdelftal. Ben ook nog voor hoofdklasser Zuidvogels Huizen uitgekomen. Mijn schoonvader was daar trainer en wilde me graag opstellen.
Niks voorkeurspositie, iedereen zag wel dat ik een versterking was. Als ik slecht speelde werd ik gewoon gewisseld, mijn schoonvader was goudeerlijk. Bij winst kregen we van een sponsor een pond paling per speler!! Na Zuidvogels heb ik nog gespeeld voor Posta wat toen Herre Jansen als trainer had en het Utrechts Provincie-elftal.
Ik voetbalde elke week maar speelde ook (elf)handbal op het veld en 7 tegen 7 in de zaal. Op mijn 24’ste stopte ik met voetbal en gaf de voorkeur aan mijn handbal carrière.“
Promotie naar het hoogste handbalniveau
,,Als handballer ben ik begonnen bij Achilles, speelde later ook bij Sport Vereent en Attila. Met alle clubs kampioen geworden. We promoveerden op zondag 7 maart 1971 met Attila naar de Hoofdklasse, het hoogste niveau toen. We speelden een beslissingswedstrijd in Wageningen tegen Stratum Meteoor uit Eindhoven. Attila had al vier keer geprobeerd te promoveren maar dat mislukte steeds. We gingen op zaterdagmiddag naar het KNVB-sportcentrum in Zeist om ons in alle rust voor te bereiden.
We hadden toen Henk Tuinema als coach en Harrie Schrik als trainer-speler. Coby Wethly stond in het doel. Hij heeft het Nederlands elftal nog gehaald en was ook nog even betaald voetballer bij Velox. De andere spelers waren Nico Suurenbroek, Anton de Zwart, Theo van Oort, Hans Bosschaert, Jan Rooymans, Adri de Jong en aanvoerder Cees Keijzer. We wonnen met 15-12.Theo van Oort kreeg het in tweede helft echt op zijn heupen en scoorde in totaal 5 keer. Het feest na afloop in ons clubhuis op de Hoge Weide duurde tot ver in de kleine uurtjes.
Aan die wedstrijden, op tweede Kerstdag, in een vaak veel te koude Bernardhal bewaar ik hele mooie herinneringen. Echt waar, ik heb zoveel geleerd toen van al die ploegen uit het Oostblok. Ze waren zo goed!! Heinz Munzert regelde dat toen, een uniek mens waar handballend Utrecht zoveel aan te danken heeft.
Nadat ik gestopt ben als actief handballer heb ik nog een tijdje de dames van Sport Vereent en Achilles en van de heren van DSO getraind.
Business Associates Fc Utrecht
Ik kreeg via mijn bedrijf, Video Associates, medio ‘88 contact met ex-TROS-directeur Cees den Daas, toen Pr-man bij Fc Utrecht. We hebben samen met Kees van Leur bekeken of het niet mogelijk was een Businessclub op te richten. Dat lukte, het werd de Business Associates. We begonnen met 36 leden(bedrijven) en hebben dat via ons netwerk uitgebreid in ongeveer 13 jaar tot 350 bedrijven.
FC Utrecht was erg gelukkig toen met ons. Logisch, de leden betaalden toen ieder f 5750 wat rechtstreeks naar de penningmeester van Fc Utrecht ging. Voor dat geld kregen de leden twee stoelen op de eretribune (vak D), een vaste parkeerplaats en een hapje en een drankje in de eigen BA-ruimte voor terug. Het ging vaak niet alleen om het bijwonen van de wedstrijd. Er werden ook onderling goede zaken gedaan. De meesten zagen wel kans om hun bijdrage op deze wijze ieder seizoen terug te verdienen.
Kleinzoon speelt bij Vitesse
Ga tegenwoordig vaak met mijn zoon of kleinzoon naar Fc Utrecht. Mijn kleinzoon speelt bij Vitesse Arnhem. Ben ook 1 dag in de week zijn persoonlijke chauffeur, haal hem op van de training."
Gert van Es & Piet Rison