Memoires van een stadsarchitect (7): De Muurkrant

Ir. Henk Dam wordt 100 jaar in 2021, hij werkte als stadsarchitect tussen 1950 en 1982 voor de dienst Openbare Werken van de gemeente Utrecht. In de serie Memoires van een stadsarchitect hierbij zijn herinneringen aan die periode.

7 - DE MUURKRANT

Gedurende een periode van enkele jaren was De Muurkrant een kleine speler in het publieke debat. De achterliggende gedachte van deze 'krant' was, dat iedereen op een in het oog vallende plaats zijn verhaal kwijt kon. Maar een muur met berichten heb ik nooit gezien. De praktijk was dat een wat voddig uitziend papier in A4- of A3-formaat op diverse plekken werd opgehangen.

De verschijning was niet regelmatig en het was niet mogelijk om er een abonnement op te nemen. Het was geheel of deels met de hand geschreven en moest daardoor een spontane indruk wekken. Naar mijn gevoel behoorden de initiatiefnemers tot een groep van ontevreden maatschappijhervormers. Echte invloed hadden ze met hun muurkrant vermoedelijk niet. Wel waren velen benieuwd naar de inhoud van het schotschrift.

Eénmaal heb ik er last van gehad. Op een dag hing in de gang naar de kantine van ons kantoor de muurkrant. Deze was voor het grootste deel gewijd aan de slechte invloed die onze Dienst van Openbare Werken had op de Utrechtse samenleving. Veel modder werd gegooid naar de hoofddirecteur Hogendoorn, waarbij niet geschroomd werd om bepaalde privé-omstandigheden er bij te slepen.

Hogendoorn voelde zich terecht behoorlijk in zijn kuif gepikt. Het getuigt van karakter dat hij het papier gewoon enige tijd in het gebouw heeft laten hangen. Minder leuk was dat hij mij er op aanzag de nodige informatie te hebben verschaft. Het enige verweer dat ik had was een pertinente ontkenning. Hoewel hij het nooit heeft gezegd, denk ik dat Hogendoorn dat toen wel heeft aanvaard.