Zondag 22 februari vanaf 15.00 uur is er in Het Utrechts Archief aan de Hamburgerstraat weer 'Cafe Geesink', met dit keer de verhalen over Anton Geesink en Wijk C, de buurt waar hij opgroeide.

Diverse Wijk C'ers komen vertellen over Anton. In 2010 vertelde Riek Veerman-Van Wegen haar verhaal over Geesink (zij overleed vorig jaar). Hieronder het artikel van toen.

Door Ton van den Berg - “Hij kwam hier graag om in rust iets te kunnen drinken”, zegt Riek Veerman-Van Wegen (79), bazin van café Van Wegen aan de Lange Koestraat. "Als kind heb ik hem al gekend. We schelen een paar jaartjes.”

In april 1934 werd Anton Geesink op het Kroonhofje in Wijk C geboren en hij is altijd de buurt, waar hij de bijnaam ‘de Lange’ had, blijven bezoeken. Als hij een rondje Wijk C deed zat daar steevast een bezoek aan café Van Wegen bij.

“Het liefst bleef hij in de anonimiteit. Hij kwam hier voor zijn rust. Als iemand die hij niet kende hem een drankje aanbood proostte hij daar beleefd mee, maar hij gaf niet gauw iets terug omdat hij liever op zichzelf wilde blijven.”

Dat het praatje rondgaat in Wijk C dat Anton Geesink z’n weggeefklieren had laten verwijderen, bestrijdt Riek dan ook. “In gezelschap met de mensen die hij wel kende deed hij gewoon mee met een rondje.”

De ouders van Anton Geesink bezochten het café met regelmaat toen ze in de wijk woonden. Riek: “Zijn vader, Gerard, werkte in de bouw en die mensen uit de bouw kwamen hier nogal eens een biertje drinken. En als hij dan wat lang bleef hangen kwam zijn vrouw Mina hem roepen. Dan had ze haar schort nog voor en bij de deur riep ze ‘Lange’, want zo noemde ze hem, ‘je moet naar huis’. Maar hij ging niet naar huis en probeerde Mien over te halen ook wat te drinken en als ze dat deed nam ze een donker bier en daar gingen dan zes scheppen suiker in en met een lange bierlepel roerde ze dat er doorheen.”

Anton hield van een biertje, maar dronken heeft Riek hem nooit gezien. “Als hij een tijd in het buitenland was geweest kwam hij hier voor de gezelligheid met zijn vrouw Jansje. Soms had hij zijn kleindochters bij zich. Dat was heel leuk. Ze dronken dan een paar biertjes en gingen daarna naar restaurant Chez Jacqueline, verderop, om wat te eten.”

Als Anton Geesink met zijn kinderen en kleinkinderen in het café was, was hij nog groter dan anders, herinnert barman Niek Veerman. “Z’n gezin was hem lief. Daar leefde hij voor. Een van de redenen waarom hij zo’n hekel had aan die imitatie van Erik van Muiswinkel was omdat die ook zijn gezin wel eens op de hak nam en hij vond dat ze daar vanaf moesten blijven.”

Net als zijn vader werd Anton ‘de Lange’ genoemd. Niek: “Met dat grote lijf van hem stond hij wel eens op uit een stoel en duwde dan per ongeluk de hele tafel om en lagen de glazen op de grond. ‘Kom Jans, we gaan naar een nette zaak’, zei hij dan.”

Zijn er speciale herinneringen aan Anton Geesink? “Anton heeft nooit zijn afkomst verloochent”, zegt Riek, “Dat is mijn mooiste herinnering aan hem. Hij is gebleven wie hij is en heeft nooit naast zijn schoenen gelopen. Dat vind ik buitengewoon.”