Jeroen Wielaert - Vueltadagboek, vrijdag 19 augustus

Begin van de middag rijd ik de Croeselaan op voor de vreemdste rondgang die ik ooit door Utrecht heb gemaakt. Het parcours van de ploegentijdrit van de Vuelta, een unieke ervaring. Bijna 25 kilometer in een rondgang van uitersten, van Overvecht tot Leidsche Rijn, een traject van vele wijken, met een hele staalkaart aan Utrechtse facetten.

De dranghekken staan al klaar, maar het normale verkeer kan er nog tussendoor. Het is ook nog stilstaan voor stoplichten, ook de ploegwagen van BORA die voor me uit komt rijden. Aan de hekken hangen de merknamen van Spaanse bedrijven die in Nederland geen handel hebben. Het gaat onder poorten door die spoedig weer zullen verdwijnen.

Na de gele brug voert het in Leidsche Rijn vooral over de busbaan. Met een sticker PRENSA op mijn voorruit waag ik het om in het kielzog van BORA te blijven. Overal staan functionarissen met hesjes klaar, maar er is nog amper publiek te zien, zo'n vier uur voor de start. Het is er ook geen weer voor, met grijze luchten. Niet geschikt voor cyclistisch bermtoerisme.

Op parkeerplaats P3 bij de Jaarbeurs is het al een stuk drukker dan de vorige dagen, maar het blijft beperkter dan het wagenpark van de Tour de France. De Vuelta is domweg kleinschaliger. Ik schud handen met Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra, mijn oude NOS-collega's en loop een eind met ze op, tot de commentaarpositie aan het Jaarbeursplein. Er is genoeg om bij te praten en over de Vuelta te bespiegelen. Maarten en Herbert zullen de ronde vooral in Nederland verslaan.

Een uitnodiging voor het VIP-gebeuren heb ik niet, maar ik zie ergens een hek staan dat ik makkelijk open kan schuiven. Eenmaal binnen kom ik links en rechts wat oude lobbyisten tegen, zoals oud-burgemeester Aleid Wolfsen en Jo de Viet, de ambtenaar die er al in 2004 bij was, het begin van het streven voor de Tour.

We vermaken ons met de vaststelling dat de start van de Vuelta ook het gevolg is van hun inspanningen. Het is begonnen met pioniers en bestuurders die erin geloofden, Annie Brouwer en Hans Spekman voorop. Het is doorgezet door gewiekste opvolgers. Al met al is de Vuelta de bekroning van 20 jaar vol gedreven werk van burgers en burgemeesters. Ik houd wel van de bescheidenheid van Sharon Dijkstra die regelmatig zegt dat ze alleen maar bezig is om een cadeau uit te pakken.

Vanaf P3 is het nog knap lastig om thuis te komen in Oog in Al. Ik denk dat ik kan afslaan om de tunnel onder de Graadt van Roggenweg te nemen, maar er staat een sprekend hesje, man die zegt dat het niet kan, vanwege de calamiteiteninstructies. Ik wijs op mijn volgsticker, maar dat vindt geen gehoor. Alsof ik een potentiële bomvervoerder ben. Hoe bespottelijk kan het zijn. Omkeren dus en terecht komen in een file voor het 24-oktober-plein. Dit kost een klein half uur. Toch kan ik nog vrij op tijd mijn stadsfiets nemen om langs de tijdrit te peddelen. Het is een soort inhaaloefening.

Op die snikhete zaterdag van de Tour-proloog in 2015 ben ik het parcours niet of nauwelijks op geweest. Er was gedoe met de bezetting van gastenwagens – té belachelijk. Nu besef ik: het is beter om er zelf langs te fietsen, achter de hagen publiek langs. Zo trap ik over de Vondellaan, ga langs het Ledig Erf, daal af naar de Tolsteegsingel. Overal die dikke rijen enthousiaste mensen, om de vier minuten het oplaaiende gejuich voor de volgende ploeg die langs komt razen – wat gaan ze hard. Wat zijn de mensen blij. Het is een aangename solistische rit in deze fantastische ambiance. Soms raak ik spontaan ontroerd.

Ik ben tijdig op de Biltstraat om bij Binnen Best de laatste ploegen te zien langs flitsen. Het staat er volgepakt, vrienden en bekenden genoeg. Ik krijg bedankjes. Aan de gevel hebben ze de stier gehangen die ik woensdag ben komen brengen, keurig zwart geverfd. Dat moet een duurzame herinnering worden.

In Hilversum mag ik nog te gast zijn in Op1, samen met Sharon Dijksma en Stef Clement. Goeie gelegenheid om over de begeestering van Utrecht te praten. Ik vertel over wat ik hoor over plannen voor een Tour de Femmes. Utrecht, Ede, Rotterdam, Den Haag. Sharon geeft duidelijkheid. Er is geen budget. Uitdaging voor Cor Jansen.