Jeroen Wielaert - Vueltadagboek, donderdag 18 augustus

In de ochtend moet de stier af. Ik had hem eerst in blanke staat willen bezorgen bij het Centraal Museum, maar omdat directeur Bart Rutten uithuizig was, had ik hem mee naar huis genomen om er zelf iets kunstzinnigs mee te doen. Na het schrijven van deel 1 van dit dagboek heb ik hem in het diepe van de nacht eerst zwart gestreken met schoolbordverf. In de vorderende ochtend begon ik aan de voltooiing, het schilderen van twee rode ogen, een rode pik en wat zweetaccenten in de rug volgens de methode Jackson Pollock. Zo slingerde ik wat losse slierten rood op het beest.

Het Centraal Museum werd spontaan een Torro de Vuelta rijker. Bart Rutten belde me blij verrast. Niet dat het beest direct een aanwinst is voor de vaste collectie, maar allicht kon hij een plaats krijgen in het museumcafé in het zicht van de tijdrit van vrijdag.

Ik ben nog even naar de Croeselaan gereden. De ongeverfde stier die ik onder de arm van Che Guevara had vastgebonden was alweer verdwenen. Gejat natuurlijk. Het is een gewild hebbeding, blijkens de vraag die is ontstaan op Facebook.

Halverwege de middag was het rustig in het perscentrum in de Jaarbeurs. Het was al te zien op P3, de parkeerplaats voor de organisatie en de pers. Hij was heel dun bezet. In de perszaal zag ik nog maar weinig verslaggevers. Het gaf iets aan over de schaal van de Vuelta, in vergelijking met de Tour de France.

De grootsheid van de start van deze Vuelta moest blijken bij de ploegpresentatie. Het plein van Vredenburg was een goede moderne klassieke locatie. Vooraf was er een ontvangst van de gemeente op het terras van Restaurant Danel.

Namens Sharon Dijksma waren de jongens van het eerst uur uitgenodigd. Die twee van de bierviltjes van 5 januari 2002, Jan Fokkens en ik en Frank Ponten, de spoedig aangeworven secretaris van de Stichting Tour sous le Dom. Het werd een aardige reünie met de ijveraars van toen, waar ook de inmiddels 82-jarige Jan Janssen zich bij voegde. De Vuelta van Utrecht kwam op Tour hoogte.

Er was wel het een en ander te doen op het niveau van andere ambities. Ik had burgemeester Sharon Dijksma recentelijk uitgenodigd om eens te praten over een nieuwe kunstmanifestatie. Op het terras aan de singel zei ze dat er weinig budget is. Ze verwees me door naar de nieuwe wethouder, de jonge Eva Oosters.

In dit traject van korte Vuelta-lijnen sprak ik Eva aan. Ze was enthousiast. We spraken nog niet over details als geld. Eerst maar eens genieten van de ploegpresentatie.

Na de voorstelling van de Tour in het groen van het oude Lepelenburg begin juli 2015 nu dus een podium in de urbane vernieuwing onder TivoliVredenburg. Het plein was mooi vol. Zonder een vaderlandse favoriet voor de eindzege was er genoeg te juichen voor jongens als Danny van Poppel, Dylan van Baarle en Twan Poels. Het mooist was toch de hulde voor Alejandro Valverde, de Spanjaard die begint aan zijn zestiende en laatste Vuelta.

Niemand die sprak over die oude tijd dat ze de Spanjaarden verjoegen en de Vredenburg begonnen te slopen.