Jeroen Wielaert - Er is nog geen renner te zien, maar de Tour is al in de stad, met het bijbehorende scala aan gemengde emoties. Het is niet vreemd voor me, als ervaren volger.

Het hoort er allemaal bij: de vreugde en de gekte, de klachten en de pijn. Ook Utrecht moet eraan geloven. Een heel nieuwe ervaring onder de Dom. Het is daarom goed om voor de aanstaande Grand Départ dat alles bezwerende mantra te onthouden: ‘C’est le Tour’.

Ik ken de uitdrukking al jaren en mag hem ook graag bezigen. Het is heel rustgevend, heeft iets van zen - een goede manier om onverwachte gebeurtenissen te verwerken. Het is ook een laconieke Franse wijze om van een olifant een mug te maken. Met de Tour is het als het leven. Er gebeuren onverwachte dingen en als het niet mee zit, zit het tegen. Daarom: C’est le Tour.

De Tour zorgt in Utrecht voor ongebreidelde creativiteit met een grote reikwijdte tussen kunst met grote en kleine k. Er is groot tumult ontstaan over het Tourlied van de Steegzangers – het vrolijke collectief van Vincent Oldenborg c.s. Ik was ontroerd bij het zien van de clip die ervan is gemaakt. De zang is niet in elk geval even zuiver, maar het geheel geeft een goed gevoel. Toch kwamen er klachten: het haalt het niet bij een Tourlied uit de hoek van het Dichtersgilde (klikhier). Dat is pas de ware poëzie, anders dan die rijmelarij met de Champs Elysées en de Jaarbeurs, was de bozige teneur. Ik zou zeggen: laat het allemaal maar naast elkaar bestaan. C’est le Tour.

Op de Maliesingel en elders heb ik de bomen met de truien zien staan. Een leuke kopgroep om het borstbeeld van de oude burgemeester Reiger. Ik trok een brede grijns. Ludiek versieren met de gele trui en de bolletjestrui. De topvrouw van de ASO, Marie-Odile Amaury werd er blij van toen ze vrijdagmiddag de gele trui kwam brengen naar het Catharijneconvent. Op facebook las ik de commentaren over de wanstaltigheid van dit alles en de vermeende zieligheid der bomen. C’est le Tour.

Waar is Joop? Ik kwam hem tegen in de buurtsuper met de naam van die grote olifant. Ik bedacht dat het niet gekker moest worden. Wat een triestheid in die supermarkt, las ik op Facebook. Ja, reclamecampagnes zijn niet altijd even subtiel. We gaan Joop ook tegen komen in een campagne rond de expositie Hotel Héroique die komende vrijdag wordt geopend. Ooit zei hij: ‘De Tour win je in bed.’ Ideale slogan voor het merk M-Line, hoofdsponsor van de tentoonstelling. Blijkbaar heeft Joop er geen moeite mee om in een combine te zitten met verschillende bedrijven. Zo werkt het met de commercie. Zonder commercie geen beroepswielrennen. C’est le Tour.

In de Tour draait het in essentie om verkeer, dus ontstaat er hinder en overlast. Dat is al meer dan een eeuw zo. Hier doet zich een hoogst curieuze paradox voor: rond het in goede banen leiden van een peloton renners ontstaat chaos en wrevel in het gebied eromheen. De gemeente Utrecht moet niet verbaasd zijn over het bewonersprotest dat ze eigenhandig over zichzelf afgeroepen heeft. Ik zelf woon net binnen de autoluwe cirkel. Ik denk dat het er heerlijk rustig zal zijn, met een aanzienlijke daling van het autoverkeer. Bij het aanvragen van de benodigde DigiD ben ik wel vastgelopen in een file van coderingen. C’est le Tour. Ik zou daar aan toe willen voegen: C’est Utrecht.