Kees van Oosten - Je kan de politiek veel verwijten, maar niet dat ze het volk vertegenwoordigt. Bewoners en ondernemers die bezwaar maken of beroep instellen tegen besluiten van de gemeente omdat ze daardoor gedupeerd worden, bewoners die klagen over de overlast van naburige horeca of studentenhuizen, bewoners die klagen over verkeersonveiligheid en agressie op straat, ze hoeven niet te rekenen op de aandacht laat staan de steun van raadsleden.

Het interesseert ze niet, raadsleden vinden namelijk niet dat ze voor de burger moeten opkomen. Het bezwaar van bewoners en ondernemers tegen besluiten van het college wordt behandeld door Juridische Zaken, de adviseur en advocaat van het college. Van een onpartijdige behandeling van het bezwaar is geen sprake. Verreweg de meeste bezwaarschriften worden ongegrond of niet-ontvankelijk verklaard.

Juristen van Juridische Zaken worden geacht besluiten die door de ambtelijke dienst zijn genomen te verdedigen. De behandeling van bezwaarschriften in Utrecht is, net als inspraak bij bestemmingsplannen, niet meer dan een afpoeierprocedure en onze gemeenteraad kijkt de andere kant uit.

Ik heb wel eens voorgesteld bezwaarschriften te laten behandelen door commissies waar ook raadsleden in zitten. Die commissies kunnen dan een advies geven aan het college over het te nemen besluit op bezwaar. Dat zou raadsleden een goed inzicht geven in wat het beleid en de plannen die zij hebben vastgesteld betekenen voor bewoners en ondernemers. Feed back. Het zou ze ook een idee geven van de bureaucratische en vaak onmenselijke beslissingen die in naam van het college genomen worden door de ambtelijke dienst. Het voorstel werd niet serieus genomen. Alsof de raadsleden niet wat beters te doen hadden.

Soms maakt het college (of de ambtenaar die namens het college beslist) het zo bont dat ik een kopie van het bezwaarschrift of het beroepschrift naar de raadsleden stuur. Anderhalve week geleden vroeg ik de raadsleden vragen te stellen aan de wethouder over het besluit huisvestingsurgentie te weigeren aan Bart de Vries. Niet één reactie. Van wethouder Paulus Jansen ook niet.

De mailtjes die ik stuurde voor de allochtone horeca-ondernemers op de Amsterdamsestraatweg die een vervroegd sluitingsuur kregen van de burgemeester terwijl er nauwelijks klachten waren, zeer aanzienlijk minder dan de horeca in de binnenstad waar de burgemeester niets tegen doet. Geen reactie.

Het geval schiet me te binnen van een studente die uit haar flat werd gezet door een huurachterstand. Haar boedel werd op straat gezet en meteen door de reinigingsdienst met een vuilniswagen afgevoerd, terwijl die volgens de regels minstens 14 dagen opgeslagen moet worden. Weg boeken, foto's, brieven, kleren, bankafschriften. Nadat het college in een standaardbriefje liet weten dat de ambtenaren geen verwijt trof lichtte ik de raad in over het bezwaar dat ik daar tegen gemaakt had. Geen reactie.

De Utrechtse GGD bevestigde in 2008 dat er volgens berekeningen van het RIVM elk jaar 300 Utrechters voortijdig sterven door luchtverontreiniging. Dat heb ik de raad meer dan eens onder de aandacht gebracht. Geen reactie.

In 2010 had aan de EU-norm voldaan moeten worden, in 2017 werd er nog steeds niet aan voldaan. In 2015 besloot de raad, kennelijk om het autoverkeer naar het stationsgebied een extra boost te geven, akkoord te gaan met de parkeergarage (50 miljoen) onder het Jaarbeursplein! Honderden voortijdige sterfgevallen per jaar, het interesseert de raad niets. Ook GroenLinks niet.

Dat Utrecht moet groeien naar 400.000 of meer, dat het stationsgebied volgepropt wordt met kantoren en hoogbouw, dat er duizenden sociale huurwoningen gesloopt moesten worden om plaats te maken voor dure huur en koop, het zijn allemaal plannen waar het volk niet om gevraagd heeft. Het zijn plannen die door projectontwikkelaars en financiële instellingen bedacht worden om er flink aan te verdienen.

En de gemeenteraad, die slikt het allemaal voor zoete koek, zodat tegen het morrende volk aangevoerd kan worden dat de plannen 'democratisch' tot stand zijn gekomen en het volk dus niet moet zeuren.

De werkelijkheid is dat de gemeenteraad het volk helemaal niet vertegenwoordigt maar zich laat gebruiken om plannen waar het volk niet om gevraagd heeft aan het volk op te dringen. Nadat het volk zich in 2001 in een referendum uitsprak tegen een met hoogbouw volgebouwd stationsgebied besloot de politiek dat het verstandiger was om het volk maar niet meer bij belangrijke beslissingen te betrekken. Het volk zou eens kunnen vinden dat al die kostbare ambities niet nodig zijn. Dat zou bouwend nederland en de financiële wereld niet leuk vinden, dan zou er niet meer geïnvesteerd worden in nog meer kantoren en nog meer hoogbouw in het stationsgebied.

In feite behartigt de gemeenteraad de belangen van bouwend-Nederland, projectontwikkelaars, banken, de Jaarbeurs, Hoog Catharijne, de ambtelijke dienst, zeg maar 'het kapitaal'. Dat de gemeente ruim een miljard schuld heeft en daarom bezuinigt op armoedebestrijding, dat de lucht nog steeds niet aan de EU-norm voldoet (laat staan de WHO-norm), dat je eindeloos moet wachten op een betaalbare huurwoning, daar ligt de politiek helemaal niet wakker van.

Met slimme publiciteit, veel twitteren, propaganda en vrome verkiezingsprogramma's moet de indruk gewekt worden dat de politiek er is voor de burger, het volk. Eén grote leugen.