Kees van Oosten - Er was een tijd, nog niet eens zo lang geleden, dat je na afspraak met een usb-stick op het stadskantoor, gratis en voor niets, wat documenten naar keuze kon ophalen, die te maken hadden met een besluit dat 6 weken ter visie lag.

Dan kon je die stukken thuis op je gemak bekijken en beslissen of je daar bezwaar tegen zou maken of beroep tegen zou instellen. De algemene wet bestuursrecht schrijft voor dat een besluit 6 weken voor een ieder ter inzage moet liggen om de burger de mogelijkheid te bieden daar tegen in geweer te komen. 

Volgens de 'officiële bekendmaking' van een besluit kan je die stukken op drie manieren te zien krijgen: 

  1. Je kunt klikken op 'bijlagen' die vermeld staan in de linkerkolom van de webpagina van de "officiële bekendmaking", maar daar staan die bijlagen nooit.
  2. Je kunt een afspraak maken op het stadskantoor om daar die stukken in te zien.
  3. Je kunt een mailtje sturen naar bekendmakingen@utrecht.nl. "Wij e-mailen u dan de juiste stukken".

De Utrechtse Bomenstichting en de Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht halen met regelmaat stukken op als er een besluit ter visie wordt gelegd. En telkens als er weer nodeloos bomen dreigen te worden gekapt of besluiten worden genomen die voor extra luchtverontreiniging zorgen, maken ze daar bezwaar tegen of lopen ermee naar de rechter. En tot verdriet van het college en de ambtelijke dienst krijgen ze regelmatig gelijk. Zo wist de Bomenstichting de kap tegen te houden van 700 monumentale bomen die van het college gekapt mochten worden om de golfbaan in Haarzuilens uit te breiden.

Kennelijk is het college en de ambtelijke dienst het kritisch meedenken van burgers en beide stichting spuugzat. Te vaak blijkt dat er fouten worden gemaakt en beslist de rechter dat het besluit niet zorgvuldig is genomen en krijgt de gemeente te horen dat ze het besluit over moeten nemen. En kennelijk hebben het college en de ambtelijke dienst besloten aan deze "tegenwerking" een eind te maken. Participatie is mooi, tot burgers en actiegroepen de besluiten van de gemeente niet meer zoete koek slikken. Het wordt natuurlijk niet hardop gezegd, maar intern wordt participatie dan als pure tegenwerking opgevat.

Om burgers en actiegroepen te ontmoedigen van het recht gebruik te maken bezwaar te maken en beroep in te stellen tegen besluiten die 6 weken ter visie liggen, hebben het college en de ambtelijke dienst kennelijk besloten om niet langer stukken ter inzage te geven óf daar zoveel geld voor te vragen dat de doorsnee burger of actiegroep dat niet betalen kan. Het inzien van stukken wordt dan een voorrecht voor bedrijven en particulieren voor wie een paar honderd euro meer of minder geen probleem is.

De Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht (SSLU) vroeg in december 2017 de 'energie prestatie berekening' op die gemaakt zou zijn in het kader van de verleende omgevingsvergunning voor een hotel met parkeergarage aan de Croeselaan. Een vergunning die ter visie lag. Die werd geweigerd. D.w.z. die kon wel ingezien worden, maar dan moest er voor de inzage betaald worden. Niet alleen voor die paar velletjes met e.p.c.-berekeningen, maar voor het hele bouwdosssier met vele honderden pagina's. Immers, om een paar velletjes uit dat enorme dossier te halen, daar konden ze bij VTH (Vergunning, Toezicht en Handhaving) niet aan beginnen. De SSLU maakte bezwaar. Dat is nog steeds niet behandeld en de SSLU heeft die paar velletjes met e.p.c-berekeningen nog steeds niet. Die krijgt de stichting waarschijnlijk pas als het hotel klaar is.

De Utrechtse Bomenstichting (UBS) vroeg n.a.v. de op 14 februari 2018 verleende omgevingsvergunning voor de verbouw van het Ooglijdersgasthuis voor 55 woningen, stukken op omdat uit de officiële bekendmaking bleek dat er 12 bomen zouden worden gekapt. Dit keer werd het hele dossier zonder tegenwerking digitaal per mail verstrekt (via We-transfer), maar kreeg de stichting achteraf wel een rekening van 300 euro. Heel opmerkelijk, want niet eerder vertoond. Bovendien belachelijk, want of je nu één velletje paper mailt of een groot bestand met We-transfer, dat verklaart niet het verschil tussen 25 cent en 300 euro. Het werk is immers hetzelfde: één druk op de knop. Op protest van de UBS wordt door het college niet gereageerd, die heeft inmiddels de deurwaarder gestuurd. 

Kortom, het is overduidelijk: de tijd van de vrijwillige participatie is in Utrecht voorbij. Het college praat vrome woorden over participatie, maar probeert die kennelijk zoveel mogelijk te verhinderen door stukken ter inzage te weigeren of door astronomische kosten in rekening te brengen. Het wettelijk recht op participatie moet in Utrecht kennelijk weer afgedwongen worden door consequent bezwaar te maken en met elke weigering naar de bestuursrechter te lopen. Op het stadskantoor hebben ze kennelijk niets beters te doen.