Pim van Esschoten - De gedachten dwalen af tijdens zo'n zondags duurloopje in het bos. Wat nu als die wolf de oversteek heeft gemaakt van Drenthe naar hier. Wat nu als dat beest ineens voor me staat?

Waanzin is het thema van deze Boekenweek. Het idee van een wolf in het Panbos is te gek voor woorden, maar deze week koesteren we rare gedachten. Het mag. Ook de gedachte aan een Europese titel op de 60 meter voor Dafne Schippers ónder de magische grens van 7.00 seconden. Waarom niet in deze week van de waanzin? 

In Schippers gaat ook een roofdier schuil, maar geen wolf. Die kunnen hun prooi eindeloos opjagen en uitputten. En sprinters zijn als de grote katten van de savanne, die de hele dag luieren onder een boom. Op de atletiekbanen van Overvecht en Maarschalkerweerd zie je de sprinters veelal languit op de hoogspringmat liggen. Ze noemen het trainen. Net als de katten van de savanne sparen ze energie voor die ene, dodelijke sprint.

Zodra Schippers startblokken ziet bestaat er niets behalve de race, de finish. Dan is ze plots een killer, snoeihard en meedogenloos. Dat beeld van dat vriendelijke meisje uit Oog in Al blijkt ineens maar een dun laagje.

Na haar halve finale wilde Schippers wel vluchtig reageren voor de NOS-camera. Ja, de start was wat minder en nee, dat moest in de finale niet nog eens zo. Dat werk, alles onschuldig. Tot de NOS-man méér wilde, een analyse hoe het kon dat die start juist nú zo matig was en... Erg onhandig, amper twee uur voor de finale. De blik in haar ogen sloeg om. Met een enkele opmerking zette de pabo-studente de verslaggever in de hoek. Ze zei iets anders, maar je hoorde: 'Dat ga ik jou aan je neus hangen...'

Weg was Schippers.

Ze deed een hazenslaapje, schoot vervolgens ijzersterk uit de startblokken en won de Europese titel. In 7.05 seconden, wéér een persoonlijk record. De 7.00 uit1986 van Nelli Cooman - destijds specialiste op de kortste sprint - blijft staan als nationaal record, maar de tijd van Schippers is wereldwijd wel de beste van dit jaar. 'Bizar,' noemde ze dat. Alsof ze het thema voor de Boekenweek van 2016 bekendmaakte.

Toen Frans van Seumeren haar vorige maand de prijs voor beste sportvrouw van Utrecht 2014 overhandigde liet hij weten wel een verbinding te willen maken tussen Schippers en zijn FC Utrecht. Hoe of wat, dat bleef onduidelijk. Tot deze zondag. Ineens was het zonneklaar wat Van Seumeren had bedoeld. Want op hetzelfde moment dat het roofdier van Hellas in Praag naar haar derde Europese sprinttitel vloog - kort voor de klok van vijf - joeg FC Utrecht in Galgenwaard als een wervelwind over AZ.

Waanzinnige minuten. In het Panbos werd een wolf gesignaleerd.