Raymond Taams - Vorige week maandagmiddag genoot ik van zonnestralen op een bankje in de wijk Wittevrouwen. Het plein waar ik mij bevond werd aan twee zijden begrensd door diepe tuinen van statige, hoge huizen, het voelde als een hofje, maar dan heel wijds en chique. Op een balkon op de derde verdieping van een van de huizen waren twee ietwat geaffecteerd sprekende jonge meiden in de weer met een vuilniszak.

“Heerlijk, het voelt als lente”, weerkaatste de stem van het ene meisje tussen de huizen. In mijn hoofd opende de map ‘lente in een studentenhuis’, herinneringen van eenentwintig jaar geleden bewogen voor mijn geestesoog, ik dacht aan het voorjaar van 2004, toen ik mijn eerste vriendinnetje had en het nummer ‘She wants to move’ van de zichzelf ‘N.E.R.D.’ noemende hiphop-producers Chad en Pharell een hit was.

Na jaren schoot de opvallendste zin uit het lied me weer te binnen: ‘Her ass is a spaceship I want to ride’, hijgt de mannelijke vocalist halverwege een couplet, ‘zou zoiets tegenwoordig nog kunnen?’, vroeg ik me zittend op dat bankje in de zon af. Ook peinsde ik over hoe je de zin naar het Nederlands kon vertalen, ‘haar kont is een ruimteschip dat ik wil bemannen’ of ‘een ruimteschip dat ik wil besturen’ konden.

Maar eigenlijk kon het natuurlijk niet, dit was nu het punt, wat veranderde er geestelijk bij ons gedurende de afgelopen eenentwintig jaar, waren we preutser geworden, collectief overspannen of was er iets anders aan de hand? Levenslustig gefluit van vogels trok mijn aandacht weer naar het hier en nu, waarna een ander lied mij plotseling te binnen schoot, een hit van de popgroep ‘Klein Orkest’ uit 1984.

Over vogels die boven door mensen opgetrokken muren vliegen gaat het nummer, waarschijnlijk heeft u het weleens ergens op de radio gehoord.