Raymond Taams - Kijk, ik schrijf natuurlijk verdienstelijk columns hier op Nieuws030. Ik beweer niet dat ik de nieuwe Carmiggelt of Martin Bril ben, maar een hoop mensen zouden een moord doen voor mijn literaire kwaliteiten.

Bij sommige onderwerpen voel ik echter de noodzaak het beschaafd-ironische, zorgvuldig gecultiveerde columnistenmasker te laten vallen, en te tonen wat voor onverbeterlijke proleet eronder schuilt. Een voorbeeld van zo’n onderwerp is de neiging van met name linkse politici om hobby’s en feesten te verbieden. 

Waar men in Rome de massa koest hield met brood en spelen, laten progressieve Nederlandse politici anno 2024 geen mogelijkheid onbenut om hun aan de universiteit verworven kennis onder de neus van het volk te duwen.

“Natuurlijk is een vuurtje stoken in uw tuin gezellig, wist u echter dat houtrook een belangrijke bron van luchtvervuiling is?”, glimlachen ze minzaam. Met zulke argumenten bepleitten Utrechtse raadsleden van GroenLinks en de Partij voor de Dieren begin november een vuurkorfverbod.

Vanwege de stemverhouding – 22 raadsleden voor, 20 tegen – en het feit dat alleen al in mijn straat verschillende buren regelmatig vuur maken, leek me dit een voorbeeld van hoe democratie kan verworden tot een dictatuur der meerderheid.

Kort daarna, in het hokje voor de Kamerverkiezingen, denkend aan de zelfgenoegzame betweters op links, had ik de aanvechting op Wilders te stemmen. De reden dat ik het niet deed, is de macht die het schrijven mij geeft. Hoewel situaties onveranderd blijven, heb ik de gave ze in woorden te vangen. 

Dat minder getalenteerde literatoren massaal voor de Blonde Verlosser uit Venlo gingen, vormt voor het overschot aan gediplomeerde wereldverbeteraars in de raad geen obstakel. Tijdens de komende jaarwisseling ervaart een grote minderheid van Utrechtse vuurwerkliefhebbers dat het gemeentebestuur het welzijn van de planeet hoger aanslaat dan het welbevinden van de eigen bewoners. Verwacht wordt dat de gemeenteraad het door het zogenaamde ‘Burgerberaad’ geadviseerde afsteekverbod overneemt.

Zo’n Burgerberaad is in de kern niets anders dan een door het stadsbestuur geselecteerde volksvertegenwoordiging. Hoewel ongetwijfeld zeer knappe koppen hebben uitgevogeld hoe honderd inwoners gezamenlijk de ‘Utrechtse ziel’ kunnen representeren, blijft het een ongemakkelijk gegeven dat uiteindelijk vanuit het stadskantoor de uitnodigingen worden verstuurd aan een piepklein gelegenheids-electoraat waarvan de mening in principe doorslaggevend is. Zoiets voelt als een glijdende schaal richting enge bestuurlijke maakbaarheid.

Omdat ik bovenstaande bewering niet tot drie cijfers achter de komma kan onderbouwen, blijft het slechts de mening van een heimelijke tokkie met een HBO-diploma. Ter kennisgeving aangenomen.