Raymond Taams - We leven in een maatschappij waarin niets meer echt is, ook ik draai er maar een beetje omheen, hoewel ik aan het begin van deze zin gevaarlijk dicht in de buurt van de waarheid kwam.

Gelukkig leerde ik tijdens mijn Hogere Opleiding dat er niet zoiets als één waarheid bestaat, sindsdien houd ik alles voor mogelijk, en word ik zelden teleurgesteld, zo zag ik vanmorgen in de stad een aankondiging van een ‘Climate Comedy Night’, duurzame grappen zijn op zichzelf niet langer een grap.

Genoeg gelachen, tijd voor aflevering negen van ‘Negativi-tijd’, vanmorgen wandelde ik dus door het centrum, onderweg naar een afspraak in Lombok. De regen was net weggetrokken, straten waren nat, ook de kale betonnen muren van de tunnel onder het station richting het Westplein leken verzadigd van vocht, ik bekeek de graffiti en afgebladderde posters, koude wind blies tegen mijn gezicht en tegen het vele zwerfafval op de stoep, vervolgens schoot het nummer ‘Gotham city’ in mijn hoofd.

‘Gotham city’ werd in 1997 uitgebracht door de Amerikaanse R&B-zanger R. Kelly, hij was eigenlijk de eerste gecancelde beroemdheid, een soort verre voorganger van bijvoorbeeld Matthijs van Nieuwkerk, hoewel het gezien de dertig jaar gevangenisstraf vanwege mensenhandel en gedwongen prostitutie die R. Kelly momenteel uitzit te begrijpen valt dat radiozenders zijn muziek niet langer draaien. In 1997 stond ‘Gotham city’, uit de film ‘Batman & Robin’, evenwel hoog in de hitlijsten.

Het fictieve Gotham is het dystopische decor voor ‘Joker’, een film uit 2019 over de gelijknamige Batman-schurk, waarvan ik deze week een aantal scènes herbekeek nadat ik las over het vervolg dat nu in de bioscopen draait.

Vies, vervuild en gevaarlijk is Gotham, maar – uiteraard – nep. ‘Wellicht is zwerfafval binnen afzienbare tijd het enige niet-neppe in Utrecht’, peinsde ik slenterend door die tunnel.

Tot zover, tot volgende week!