Raymond Taams -

Lieve lezer,

Vandaag is het feest omdat ‘Negativi-tijd!’ een half jaar bestaat, wat een prachtige zesentwintig afleveringen hebben we achter de rug, ik durf deze rubriek schrijftechnisch en qua vorm gerust het allerbeste te noemen dat ik ooit heb gemaakt. Er is echter een keerzijde, een vraagstuk waar ik mijn hoofd over breek.

Na het publiceren van aflevering 25, vorige week woensdag, constateerde ik tevreden dat met name de laatste drie afleveringen van ‘Negativi-tijd!’ steen- en steengoed waren, vergeef me overigens mijn gebrek aan bescheidenheid, ik kijk veel persconferenties van Donald Trump en zijn borstklopperij werkt aanstekelijk.

Als trouwe lezer weet u natuurlijk dat ‘Negativi-tijd!’ nooit bedoeld was om ‘goed’ te zijn, anders had ik het wel ‘Kwali-tijd!’ genoemd. Nee, ‘Negativi-tijd!’ werd in het leven geroepen om aan te zetten tot leegte en nietsdoen, des duivels oor te kussen en ga zo maar door, ik wilde een passieve revolutie veroorzaken vanuit de Domstad. 

Dit is allesbehalve gelukt, stelde ik tot mijn droefheid vast toen ik vorige week, op de laatste maandagochtend van januari, mijzelf inwendig op de borst kloppend over mijn kwaliteiten als schrijver, door een zonovergoten binnenstad slenterde. De Oudegracht strekte zich voor mij uit, een nieuw jaar vol ‘Negativi-tijd!’ symboliserend. 

‘Doordat ‘Negativi-tijd!’ elke week beter wordt, stijgen de verwachtingen van de lezer’, realiseerde ik mij ter hoogte van de sluis aan de Weerdsingel. ‘Dergelijke groei is uit den boze’, fluisterde het neerkletterende water bij wijze van spreken in mijn oor, waarna ik dus opeens heel droevig werd vanwege dit verworven inzicht.

‘Moet ik stoppen met mijn RTL Koffietijd-achtige servicemagazine voor onverbeterlijke cultuurpessimisten op Nieuws030?’, vroeg ik mij wandelend langs ijssalon ‘Il Mulino’ aan de Adelaarstraat af. ‘Niks ervan’, besloot ik even later in de Jumbo, zolang ‘Negativi-tijd!’ geen reclame-inkomsten genereerde, was het prima. 

Tot volgende week, beste lezer!