Raymond Taams - Goedemorgen en welkom bij de negentiende aflevering van Negativi-tijd!, over precies een week is het kerst, we zijn er op kerstochtend met een speciale editie voor het goede doel, vandaag vertel ik hoe het afliep met die non-gebeurtenis van laatst in de Albert Heijn onder de Neude, toen ik vergeefs probeerde een papieren lepel te vinden om een chocoladetoetje van vijfendertig cent direct te kunnen opeten.

“Spoon… euh, spoon” wist ik dus uit mijn ontregelde brein te persen tegen het niet-Nederlandssprekende meisje achter de foodcorner, ze ging op zoek en kwam een minuut later terug met de mededeling dat er geen lepels op voorraad waren. In mijn hoofd verdween de laatste zonnestraal achter een wolk, dit terwijl zich nog geen drie minuten daarvoor een helderblauwe lucht uitstrekte boven mijn mentale horizon.

Opgefokt stapte ik op de roltrap die mij naar de begane grond bracht. Wandelend over de Potterstraat richting Hoog Catharijne, dacht ik aan de Franse auteur Michel Houellebecq, hij schreef: ‘Nederland, dat is geen land, dat is hooguit een bedrijf’. De Fransman had gelijk, mokte ik inwendig, wanneer Albert Heijn-personeelsleden automatisch ervan uitgaan dat je Engels beheerst, bestaat hier geen nationale trots.

Zo naderde ik met een kwaaie kop vol nationalistische gedachten en een onaangebroken AH-chocoladetoetje van vijfendertig cent de Jumbo op Hoog Catharijne, waar gelukkig nog wel papieren lepels bij de servicebalie lagen. Mij verwonderend over de grilligheid van mijn eigen hoofd, verorberde ik haastig de pudding. ‘Dat brein van mij gaat maar gewoon zijn eigen gang’, trok ik een conclusie.

Dit klopt natuurlijk niet helemaal, want met de feestdagen in aantocht stemmen prachtige kerstcommercials van menslievende bedrijven als Amazon heus milder. Vergeet de treurige werkomstandigheden in hun reusachtige, anonieme distributiecentra, en geniet van een menselijk kerstverhaal.

Leidinggevende bestelt chique jasje voor schoonmaker die droomt van zangcarrière, kan het schitterender?