Raymond Taams - Omdat ik vorige week plotseling vreesde de lezer van deze knusse, magazine-achtige column te overvoeren met het tweeluik over mijn André van Schie-fascinatie, besloot ik er haastig nog een derde deel aan toe te voegen, mij op dat moment niet realiserend dat de laatste aflevering van dit – nu dus drieluik – uitgerekend in de week voor de aankomst van Sinterklaas online zou verschijnen.

Met de Stoomboot binnen schootsafstand had ik dolgraag alvast wat sfeer gemaakt, precies zoals het hoort bij een gezellige rubriek in de beste Koffietijd-traditie, maar dit gaat nu dus niet, het is wederom de André van Schie-obsessie die de klok slaat.

Obsessie is trouwens een veel te groot woord, de veiligheidsdiensten hoeven geen waakzaamheid te betrachten, ik heb een veel te opportunistisch karakter om ooit ideologisch gedreven dingen te doen, wat dat betreft pas ik prima bij Andre’s VVD. 

Goed, nu dus echt het laatste deel van de serie over mijn André van Schie-fascinatie, eigenlijk hoef ik alleen nog de ideologische verschillen tussen André en mijzelf te bespreken, oh ja, en u vraagt zich natuurlijk af hoe mijn fascinatie er gedurende de afgelopen zes jaar op dagelijkse, praktische basis heeft uitgezien.

Over dat laatste kan ik kort zijn: nadat André mij in het voorjaar van 2018 opviel doordat hij, als kandidaat-gemeenteraadslid voor de VVD, tijdens het nemen van een selfie met toenmalig premier Rutte per ongeluk bier over de langstzittende voorzitter van de ministerraad allertijden goot, voegde ik hem toe op Facebook. 

Wanneer ik dan de naam ‘André van Schie’ zag in mijn tijdlijn, dacht ik even aan hem, laatst nog bijvoorbeeld, toen André pleitte voor het gebruik van een fietshelm en ik besloot: ‘ik laat mij liever zonder voorbehoedsmiddel door een hiv-positieve tv-tuinman penetreren dan ooit met een fietshelm op mijn hoofd te worden gezien’. 

Mijn André van Schie-fascinatie is dus feitelijk een dode mus, een storm in een glas water, waarschijnlijk bent u nu kwaad op mij omdat ik u er drie afleveringen lang mee lastigviel, besef echter wel: we zijn samen onderweg naar een oase van negativiteit in filosofische zin, althans: daar proberen we te geraken, blijf daarom gezellig bij ons.