Door Raymond Taams
   

Verloren 

Na rond de jaarwisseling door de Duitstalige wereld te hebben gereisd, zette Losloper met Driekoningen voet op Utrecht Centraal. Sinds de PVV-verkiezingszege had hij eigenlijk geen zin meer om Nederlander te zijn. Hoewel Wilders in zijn ogen een vermakelijke provocateur was, voelde hij nauwelijks verwantschap met de hoekige, verongelijkte types die achter de Blonde Verlosser uit Venlo aanliepen. 

Desondanks verkneukelde Losloper zich op verkiezingsavond over de uitslag. “Zo, Geert de grootste, en niet zo’n beetje ook”, grijnsde hij vanachter de laptop naar zijn vriendin. Een verademing dat de matig getalenteerde, streberige gediplomeerden die het land bestuurden een pak slaag kregen vanwege hun ideologisch gedreven wanbeleid.

Losloper was te gedesillusioneerd om progressief te zijn, en te fantasierijk voor het rood-wit-blauwe conservatisme van de PVV. Dat hij in het huidige Nederland tot geen enkel kamp behoorde, gaf hem een verloren gevoel. Waarschijnlijk zocht hij daarom tijdens de feestdagen wijsheid in het Oosten.

    

Drijfveren

Wandelend op een januarimiddag, zag Losloper onder een grijs wolkendek de hoge studentenflats naast de spoorlijn bij Tuindorp. Hij dacht aan de januarimiddag van twintig jaar geleden, toen hij de sleutel kreeg van een kamer in een van die gebouwen. Destijds was hij er om verschillende redenen psychisch slecht aan toe.

Tevreden stelde Losloper vast dat hij er twintig jaar later nog was. De grauwheid van de flats, en van het leven in het algemeen, had hem niet de das omgedaan. Zoals altijd werd zijn tevreden gevoel na enkele ogenblikken verdrongen door een filosofische vraag, in dit geval: ‘Maakte het überhaupt iets uit dat hij bestond?’. 

Losloper had geen duidelijke reden om te leven, zijn bestaan kwam niet vanuit een kern. Wanneer je het platsloeg, kon je stellen dat hij het op een zo leuk mogelijke manier zo lang mogelijk probeerde uit te zingen. Een x-as en een y-as als focus.

    

Allesomvattend

Losloper was te beschouwend om in één allesomvattend verhaal voor zijn leven te kunnen geloven. Hij kon kort begeesterd raken, bijvoorbeeld doordat iemand op Instagram aankondigde ‘vanaf nu alleen nog mooie herinneringen te gaan maken’, maar even later vroeg hij zich af waarom je herinneringen zou maken als je geen tijd had om ze te gebruiken omdat je voortdurend druk was met herinneringen maken.

Het leven speelt zich af tussen momenten van slaap, stelde Losloper vanmiddag plotseling vast. ‘s Ochtends werd je wakker, dan begon het denken en het doen. Wanneer zich geen ernstige complicaties voordeden, haalde je veilig het volgende moment van slaap, afhankelijk van hoe laat je ‘s avonds naar bed ging. Op een dag sloot je de ogen definitief, voor een eeuwige slaap na enkele tienduizenden tijdelijke.

Hoewel dit bovenstaande allesomvattend klonk, kon het hoofd van Losloper de volgende dag zomaar een geheel nieuw allesomvattend verhaal produceren.