Dit is de laatste column van de Cultuurpiraat (Raymond Taams) in zijn dagelijkse serie over verschillende culturele velden in Utrecht.

vrijdag 5 oktober

De Cultuurpiraat ging op pad om indrukken voor zijn laatste column te verzamelen. Vanaf het Centraal Station voerde de knalgele stadsbus hem door een levendig centrum. Een kraakheldere vrijdagavond in oktober, het was al donker maar niet koud. Plukjes mensen op straat, bier drinkend, schaterend. Toen de bus langs het Moreelsepark reed, zag hij twee satellietwagens van de NOS in de middenberm staan.

‘Dat is gek’, dacht hij, ‘de uitreiking van de Gouden Kalveren is in de Stadsschouwburg, waarom staan die satellietwagens niet daar?’. Op de website van de NOS las hij vervolgens dat er rellen aan de gang waren rond de moskee, even verderop.

Er was een moment, zo’n tien jaar geleden, waarop de Cultuurpiraat besloot dat hij in een romantische wereld wilde leven. Hij had in die dagen een treurig Randstadbaantje in een kantoortoren boven Hoog Catharijne. Er was een financiële crisis losgebarsten en de toekomst scheen duister.

Bij de halte Stadsschouwburg aangekomen zag hij ook daar satellietwagens. De gevel van het gebouw was rood uitgelicht en door de ramen kwam het applaus en het gejuich hem al tegemoet. ‘De culturele elite heeft het goed naar zijn zin’, mijmerde de Cultuurpiraat, denkend aan de grauwe rellen verderop. Maar zou de romantische bubbel ook niet gaan vervelen op den duur? Had de schrijver H.M. van Randwijk gelijk toen hij schreef: “Er is een nuchterheid die spannender is dan alle romantiek”?

Geplaagd door sombere voorgevoelens zette de Cultuurpiraat het op een zuipen.