Paul Schoolderman - € 10.000 boete en de Bunnikside moet leeg tijdens de eerstvolgende wedstrijd FC Utrecht - Ajax. Dit is wat de aanklager betaald voetbal wil naar aanleiding van de anti-semitische spreekkoren tijdens de voetbalwedstrijd op 5 april.

Het grappige van dit nieuws is dat telkens weer de hele tekst van het lied én de link naar het betreffende filmpje worden vermeld. Alsof de media toch nog even willen scoren met het Geen Stijl-filmpje. Als toelichting staat er dan vaak bij: “De volgende tekst zou gezongen zijn tijdens de wedstrijd”. Dus er bestaat nog een kans dat het een andere tekst is, maar het filmpje laat geen ruimte voor twijfel.

Juist doordat de KNVB de aandacht vestigt op de kwetsende teksten worden deze wijder verspreid. En dat is het probleem met oplossingen. Oplossingen worden achteraf gezocht om dát te voorkomen wat toch al is gebeurd. Met elke oplossing verplaatst het probleem zich hooguit. De supporters van de Bunnikside kopen gewoon kaarten voor andere vakken.

Na 9/11 moesten de cockpitdeuren verplicht op slot kunnen en na de zelfmoord van een Duitse piloot moesten er weer minimaal twee man personeel in de cockpit aanwezig zijn. Het leven laat continu zien dat elke vorm van veiligheid een schijnveiligheid is en hoe meer controle er wordt uitgeoefend hoe groter de kans op een ongewenst resultaat.

Er zijn mensen die zich van het leven willen beroven en daarom wordt nu onderzocht hoe de Domtoren beveiligd kan worden tegen springers. Maar ook die maatregelen worden altijd achteraf pas genomen, dus oplossingen zijn altijd te laat. Depressievelingen moeten vervolgens op zoek naar een andere uitweg.

Het volgende hoogste gebouw in het centrum van Utrecht is de ‘Verrekijker’ van de Rabobank. Ironisch om de Verrekijker te gebruiken als je zelf geen uitweg meer ziet. En anders is er de Neudeflat, die op zichzelf al een reden tot depressie is voor veel Utrechters.

In 2006 heeft op het dak van de Neudeflat overigens een grote Nijntje gestaan, maar die is op een dag verdwenen, wellicht ook gesprongen. Dat inmiddels de hele stad overspoeld is met Nijntjes bevestigt het idee dat problemen zich voortdurend verplaatsen en vermenigvuldigen, maar dat is van konijnen ook wel bekend.

Mijn moeder zei altijd “dingen verplaatsen is niet opruimen”. Het is als drinken om te vergeten dat je een alcoholprobleem hebt. Een vriendin van mij rechtvaardigde dat ze haar fiets gestolen had, met de stelling  “het aantal fietsen in de stad blijft gewoonlijk gelijk; ze verplaatsen alleen van eigenaar”.

Nooit lukt het om een probleem werkelijk óp te lossen, als de oplossing van buitenaf opgelegd wordt. Mensen proberen orde aan te brengen waar chaos heerst. Hoe hardnekkiger je het probeert op te lossen hoe langer het in stand blijft. De oplossing zit altijd in de mensen zelf. Tot het zover is dat mensen dat beseffen, blijft men het proberen. Tevergeefs.

En dan nog dit: klik niet op deze link!