Fred Penninga - lid van het Utrechts Stadsdichtersgilde - schrijft wekelijks een actueel stadsgedicht of een persoonlijk commentaar. Dit keer onder de titel:

BOUWPUT JAARBEURSPLEIN

- 

Ik deed gewoontegetrouw een handomdraai

maar er was geen gedicht, wel grote verbazing

ik deed toch altijd woord na woord na woord

– niet echt bijzonder – en dan leek het er al op!

- 

Nu kijk ik naar de bouwput bij het Jaarbeursplein

en zie de kranen, shovels, tractorsporen door de

modderplassen. De mannen met hun gele helmen.

Dat alles vormt ‘n uit verband gerukte handomdraai.

- 

Die menskracht, de machinerie, de materialen

het beweegt, het verplaatst, het verandert en

het modelleert tot een massa nieuwigheid, die

– ik denk: planmatig – tot een bouwwerk leidt.

- 

Zo heb ik nooit eerder naar een gedicht gekeken.

Zo heb ik nog nooit naar een bouwwerk gekeken.

Zou het helpen om vaker zo ‘ns om mij heen te kijken?

Leidt minder handomdraai misschien wel tot meer zien?