Peter Oostveen - De stad Utrecht leeft al tientallen jaren met een 'geest in de fles'. Soms staat er te veel spanning op de kurk en dan floept de geest er uit. Maar, behendig ziet ons gemeentebestuur altijd wel weer kans om de geest terug in de fles te krijgen en de kurk weer strak in de hals te proppen.

Op zaterdag 21 december 2019 was het weer eens zover: een zekere Sarah beklaagde zich er in een tweet over dat het nachtelijke gebeier van het Domcarillon haar weer eens ruw uit haar slaap had gehouden. Niets bijzonders, Sarah kent vele voorgangers en er zullen nog vele navolgers komen.

De gemeente, leek als door een wesp gestoken, liet Sarah per omgaande, plat gezegd en vrij vertaald, weten “dat ze niet zo moest zaniken: als je in de binnenstad wilt wonen, dan moet je dat nachtelijke gebeier maar op de koop toe nemen".

Nou, dat was flinke en gespierde taal van onze gemeentebestuurders. Vooral flink omdat de gemeente natuurlijk heel goed weet dat er tientallen of honderden liefhebbers van de Dom in de startblokken klaar zitten om de gemeentelijke reactie 'hartstochtelijk' te ondersteunen. Het digitale schavot is in deze tijd een effectieve en beproefde methode om mensen, bijvoorbeeld klagers of bezwaarmakers, zonder het gesprek aan te gaan, monddood te maken.  

Flink van de gemeente was het zeker. Toch, voor een beschaafd en eigentijds gemeentebestuur was een aantal andere methoden nog flinker geweest: zoals gezegd, het gesprek aan gaan bijvoorbeeld.

De gemeente had Sarah kunnen benaderen. Wellicht kom je iets te weten over de achtergronden van haar tweet. Is ze ziek en heeft ze slaap nodig om te herstellen? Is ze mantelzorger en moet ze goed uitgerust zijn om een naaste bij te staan? Moet ze, hoe saai, vroeg op voor haar werk en goed uitgerust zijn omdat ze verantwoordelijk en risicovol werk doet?

Nog flinker was het geweest als ons college van burgemeester en wethouders haar oor te luisteren had gelegd bij haar eigen Afdeling Volksgezondheid. Deze afdeling denkt al een stuk genuanceerder over dat nachtelijke gebeier, is daar minder gelukkig mee.

Flink en stoer in de overtreffende trap was het geweest als het college in overleg was getreden met de GGD-Utrecht. Deze gezondheidsdienst heeft in de zomer van 2018 al eens aan de gemeente gevraagd of zij open stond voor suggesties om het nachtelijke gebeier voor de omwonenden minder belastend (voor de gezondheid) te laten zijn.

De vraag was letterlijk aan dovemansoren gericht. Over dit alles publiceerde Nieuws030 al op 12 november 2018: Gezondheid niet alsnog beoordeeld inzake Domcarillon. Een artikel met instemming van en voor besproken met de GGD en de Afdeling Volksgezondheid van de gemeente.

Is de opstelling van de Afdeling Volksgezondheid en de GGD-Utrecht verrassend? Nee, mensen werkzaam in de medische sector weten dat het voor de gezondheid van mensen niet goed is als zij iedere nacht 32 keer in hun slaap gestoord worden. Verrassend is het juist dat onze bestuurders geen enkele boodschap hebben aan de gezondheid van de binnenstadbewoners en de adviezen van gezaghebbende intituten als de GGD en een Afdeling Volksgezondheid.

Maar goed, tot zover de folklore, want dat is hoe het gemeentebestuur het gekrakeel over dat nachtelijke gebeier ziet. Het gaat mij momenteel om iets anders, iets nog wezenlijkers, het vertrouwen dat wij kunnen stellen in de totstandkoming van de Omgevingsvisie Binnenstad.

OMGEVINGSVISIE BINNENSTAD

Rond 11 december jongstleden hebben zowel ik als tientallen andere inwoners van de binnenstad minimaal drie avonden besteed aan de in de maak zijnde Omgevingsvisie Binnenstad. Een avond om zich te verdiepen in (deels gemeentelijke) documenten. Een tweede avond om daar met elkaar over van gedachten te wisselen. En een derde avond te gast bij de gemeente zelf, een inspraak/discussieavond.

Deed ik dat omdat ik me naast mijn dagelijkse werk hopeloos verveel? Nee, deels deed/doe ik dat omdat ons college, bij monde van wethouder Anke Klein, herhaaldelijk aan geeft de inzichten en meningen van de binnenstadbewoners belangrijk te vinden. Het college zegt de inwoners van de binnenstad als een belangrijk klankbord te zien: “wat vinden zij van het leefklimaat en de leefbaarheid in de binnenstad”?

De reactie van de gemeente op de tweet van Sarah is 0,0 in overeenstemming met de sfeer rondom de totstandkoming van die Omgevingsvisie Binnenstad. Die sfeer is, nogmaals bij monde van wethouder Klein, er één van “met respect luisteren naar en open staan voor elkaars meningen en inzichten”. De minder vriendelijke, noem het 'botte', reactie van de gemeente op de tweet van Sarah staat in schril contrast met de door wethouder Klein getoonde en uitgesproken intenties. Is de reactie van de gemeente op de tweet van Sarah een incident, een uitglijder?

Of heeft ons gemeentebestuur toch weer meerdere gezichten, dubbele of meerdere agenda’s: wel de inwoners van de binnenstad raadplegen, maar ondertussen gewoon je eigen koers varen?

Hoe het ook zij, de manier waarop Sarah door de gemeente is weggezet doet voor mij afbreuk aan de sfeer rondom het proces van de totstandkoming van de Omgevingsvisie Binnenstad. En het in de oprechtheid van het gemeentebestuur te stellen vertrouwen.

Tijdens de inspraakavond op 11 december werden er vervolgavonden in het vooruitschiet gesteld. Het is denkbaar dat ik, ongeacht de data, tegen die tijd kies voor een andere invulling van mijn avond.