Nestorix - Terug naar de Nederlandse normen en waarden lijkt één van de hot-items voor de komende Tweede kamerverkiezingen te worden. 

Verschillende partijen buitelen over elkaar heen om op de meest indringende manier te beschrijven wat volgens hen normaal is. Let wel, volgens hen. 

Volgens mij is “normaal” namelijk iets heel persoonlijks. Wat ik normaal vind, kan voor een ander heel vreemd of zelfs heel afwijkend zijn. Waar ik veel waarde aan toe ken, kan voor een ander waardeloos zijn. 

Als kind van de jaren zestig heb ik enthousiast meegewerkt aan het slopen van een groot aantal normen en waarden, die in de vijftiger jaren van de vorige eeuw in Nederland gemeengoed waren. Autoriteiten waren per definitie verdacht en moesten zoveel mogelijk gelijkgeschakeld worden. 

Natuurlijk betekende dat voor de meesten van ons, en ook voor mij, niet dat we streefden naar een normloze anarchie, maar een groot aantal heilige huisjes werd met verve afgebroken en zijn sindsdien ook niet meer opgebouwd. 

Met andere woorden; normen en waarden zijn aan verandering onderhevig en zo hoort het ook in een maatschappij die zich ontwikkelt. 

Voor zover er al sprake is van normen en waarden die door een meerderheid gedeeld worden, dan heb je het over zaken die we met elkaar in de basis van onze democratie, de grondwet, hebben vastgelegd. 

Daar hoeven we wat mij betreft dus niet naar terug, want die hebben we al en die is springlevend. 

Zo springlevend dat iedereen die in dit land van mening is dat hij of zij onvoldoende aan de bak komt, een clubje kan oprichten en daarmee een gooi kan doen naar een plekje in het nationale politieke podium. Vandaar een keuzeformulier met zo veel politieke partijen. 

Als er al zoiets bestaat als een Nederlandse identiteit, dan is dat volgens mij dat iedereen zelf wel meent te weten wat normaal is en daar vooral ook zo min mogelijk in beperkt wil worden. 

We accepteren dat we een aantal wetten en regels nodig hebben om te voorkomen dat het een zooitje wordt, maar vervolgens gaan we daar allemaal, als het ons beter uitkomt, wel eens “creatief” mee om. 

Ik weet niet of dat normaal is maar het is in ieder geval wel heel Nederlands en daar voel ik mij over het algemeen prima bij. En als iets mij niet bevalt, kan ik er altijd nog een column over schrijven.