Nestorix - Afgelopen weekend was het zover. Le grand depart van de Tour de France. Mooie plaatjes van Mont Saint Michel te midden van een waddengebied. 

Dan bedenk je op eens dat het al weer een jaar geleden is dat Utrecht op z’n kop stond. Ik vond het een weekend om nooit te vergeten en ook de weken in aanloop naar de koers waren vol van memorabele activiteiten in het kader van de tourstart. 

Op zich is het dan ook geen wonder dat na zo’n geslaagd mega-evenement bij velen, en dus ook bij het college van burgemeester en wethouders, de gedachte is opgekomen dat zoiets naar meer smaakt. 

Utrecht stond wekenlang in de mondiale spotlights en hoewel je boeken vol kunt schrijven over de lange-termijn effecten van al die reclame, denk ik dat het voor de positieve bekendheid van de Domstad geen kwaad heeft gedaan. 

Zeker omdat het geheel zeer goed georganiseerd was en zonder noemenswaardige wanklanken is verlopen. 

In dat licht gezien, is een potje met euro’s voor het binnenhalen van evenementen een logische gedachte. 

Je kunt het ook zien als een poging om het, op initiatief van GroenLinks in de college-periode 2010-2014, wegbezuinigde geld voor stadspromotie langs een andere weg weer op de begroting te krijgen.

Tegelijkertijd lijkt het er op dat de weerstand tegen evenementen weer begint toe te nemen. De actiegroep rond het Lepelenburg nodigt andere groepen uit om gezamenlijk een zwartboek samen te stellen over het Utrechtse evenementenbeleid.

Deze geluiden zijn niet nieuw. Het evenementenbeleid heeft de afgelopen 10 jaar regelmatig onder een vergrootglas gelegen en steeds eindigde dat in afspraken tussen raad, college en burgerij over regels en de handhaving daarvan. Met name dat laatste onderdeel bleek en blijkt nog steeds een belangrijke steen des aanstoots.

Dat het streven naar een, van activiteiten, bruisend Utrecht botst met het verlangen van een deel van de bevolking naar een rustige woonomgeving is dan ook logisch. Het argument dat je voor een rustige woonomgeving nu eenmaal niet in de binnenstad van de vierde stad van ons land moet zijn, spreekt mij persoonlijk wel aan. Dat ontslaat je als stadsbestuur echter niet van de verplichting, zelfs al zou het slechts om een handje vol klagers gaan, om de eigen regelgeving, en daarmee de burgers, serieus te nemen en op een fatsoenlijke wijze toe te passen. 

Onder het mom van: “Waar is het feestje?”, mag ik graag evenementen in de stad opzoeken. Dus kom maar op die Vuelta. Maar communiceer dan wel eerlijk met de bevolking dat je de prioriteit legt bij de stadspromotie en dat daarvoor het woongenot regelmatig het onderspit zal moeten delven.