Nestorix - Afgelopen week klommen een aantal Utrechtse raadsleden van verschillende partijen in de pen om schriftelijke vragen te stellen over een boete voor een muziekgroep die optrad tijdens koningsnacht. 

Aangezien er voor het optreden blijkbaar geen vergunning was aangevraagd en verleend, volgde er een prent van 180 euro. 

Dat de mensen van de band en de genietende omstanders deze aktie van handhaving het toppunt van lulligheid vonden, dat snap ik wel. De hele stad stond stijf van de muziek en uitgerekend zij kregen een bon. 

Er is al veel langer discussie over het “doodreguleren” van dit soort evenementen. Voedsel- en warenautoriteit, gemeentelijke toezicht en handhaving, brandweer en politie lijken er alles aan te doen om dit soort “spontane” volksfeesten om zeep te helpen. 

Wat we echter met onze verontwaardiging over het optreden van die regelhandhavers nog al makkelijk vergeten, is dat deze mensen gewoon doen wat ze wordt opgedragen. Opgedragen door onze volksvertegenwoordigers en gekozen bestuurders.

Het feit dat je voor een optreden op straat een vergunning nodig hebt of dat je op een terras met je stoel binnen de pinnen moet zitten, is niet bedacht door die handhavers. 

Dat je niet zomaar vanuit je eigen keuken hamburgers of kroketten aan de man of vrouw mag brengen is niet bedacht door die keuringsambtenaar. 

Nee, zodra er tijdens koningsdag een paar mensen aan de racekak raken, die mogelijk te koud gefrituurde snacks hebben genuttigd, dan reageert de politiek alsof de gezondheid van de hele Utrechtse bevolking bedreigd wordt, en schreeuwt men direct om regelgeving, zelfs als vanuit de ondersteunende ambtenaren wordt aangegeven dat handhaving niet zo eenvoudig zal zijn en waarschijnlijk door de bevolking niet begrepen zal worden. 

Als je als regelgever, want dat zijn onze volksvertegenwoordigers, een regel instelt dan zou je vooraf moeten bedenken wat daarvan de gevolgen zullen zijn en moet je jezelf er van overtuigen dat je die gevolgen ook werkelijk wil en dus de naleving via handhaving wil afdwingen. 

In mijn ogen maak je jezelf volstrekt ongeloofwaardig als je eerst zelf regels instelt en dan vervolgens de door jou aangestelde handhavers tegenover de bevolking voor joker zet door schriftelijke vragen te stellen over het feit die handhavers gewoon het opgedragen werk doen volgens het principe regels zijn regels.

Zeker in deze tijd van het jaar, zo rond de vierde mei, is het befehl ist befehl gedrag natuurlijk niet populair. Het regels zijn regels heeft zijn grenzen, maar handhavers die zelf de gestelde regels gaan interpreteren en naar eigen inzicht gaan handhaven moet je ook niet willen want dat opent de deur naar willekeur en corruptie. 

Het beantwoorden van schriftelijke vragen kan flink in de papieren lopen maar gelukkig zal dat in dit geval wel meevallen. Het antwoord van het college aan de raadsleden kan namelijk heel simpel zijn:

“Wat zeurt u nou, u heeft de regels gemaakt en wij voeren ze uit zoals u ze heeft bedacht. Zo hoort dat in een democratische rechtstaat.”