Nestorix - Sinds vorige week is de discussie rond de sluiting van de peeskamers aan het Zandpad en de Hardebollenstraat weer opgelaaid. Door de voorpublicatie van een onderzoek van de Utrechtse Universiteit, dat woensdag volledig zal worden gepubliceerd, staan sekswerkers en de raamprostitutie weer prominent op de agenda. Het hoofdpijndossier voor Utrechts burgemeester Van Zanen blijft de gemoederen bezighouden en terecht.

Als je de vrijgegeven pdf-bestandjes van het onderzoekt leest, val je niet direct van verbazing van je stoel. Dat men het zicht op sekswerkers is kwijtgeraakt, zal niemand verwonderen en ook de conclusie dat velen van hen in de problemen zijn geraakt door het wegvallen van hun vaste werkplek viel natuurlijk te verwachten. Over de conclusie dat de gemeente onvoldoende heeft nagedacht over de gevolgen van de sluiting voor de prostituees kun je nog een aardige discussie voeren.

Het hele verhaal is immers begonnen bij de verlengingsaanvraag van de exploitatievergunning van de sexinrichtingen. In het kader van die aanvraag is een ambtelijke rapportage gemaakt om vast te kunnen stellen of er door de aanvragers aan alle eisen voor vergunningverlening werd voldaan. Je kunt dat vergelijken met het onderzoek dat gedaan wordt bij de aanvraag van een horecavergunning, alleen nog een tikkie zwaarder. Op grond van die ambtelijke rapportage wordt beslist of de vergunning verleend kan worden.

Natuurlijk wist elke ambtenaar en elke bestuurder wat de gevolgen zouden zijn van het niet verlengen van de vergunning. De keuze om de geldende regelgeving strikt te handhaven is een bewuste keuze geweest en daarbij zijn de nadelige gevolgen voor de sekswerkers even bewust op de koop toe genomen. Dat geldt overigens ook voor mijzelf. De mogelijkheid voor bestuurders om je op deze manier te kunnen verschuilen achter de regeltjes, is ongetwijfeld door velen met dank aangegrepen.

De conclusie uit het rapport “bordelen sluiten is ogen sluiten“ kan best juist zijn maar hetzelfde gaat op voor het optuigen van wet- en regelgeving die je vervolgens niet handhaaft. Wat dat betreft is wegkijken niet anders dan ogen sluiten.

Dat we als samenleving in de 15 jaar na wettelijke legalisering van de seksbranche niet in staat gebleken zijn om er een normale sector binnen de arbeidsmarkt van te maken, zouden alle betrokkenen bij de sector en de regelgeving zich moeten aantrekken. Zolang banken, verzekeraars maar ook een groot deel van de gewone Nederlanders de vrouwen, die bewust kiezen voor de prostitutie, blijven zien als een groep die zich beweegt op de rand van de onderwereld, zullen die vrouwen voor hun werkplekken afhankelijk blijven van investeerders uit die onderwereld.

Ik ben ervan overtuigd dat alleen een sterke organisatie van onafhankelijke vrouwen die bereid zijn om het gemeenschappelijk belang voor de lange termijn te laten prevaleren boven het eigen belang voor de korte termijn, het verschil kan maken. Want in ons hart weten we toch allemaal dat vrouwen veel sterker zijn dan mannen, als het erop aan komt.